Wie is de ARP?!

Het is even wennen, die warmte en hoge luchtvochtigheid. De luchtige kleding helpt weinig en voelt als klamme vodden om de bezwete lichamen. De regen beloofde wat verkoeling te brengen, maar kwam die belofte niet na. Naarstig zijn we op zoek naar een plekje waar we kunnen genieten van verkoeling en een ordinair westers gerecht (het werd pizza). Vier dagen… Zo lang duurde het om de nasi en bami zat te worden. Als je ons dit van tevoren had gevraagd had niemand dat geloofd. Maar nasi als ontbijt, lunch en diner doet wat met een mens. Zowel mentaal als fysiek.

Surabaya wordt doorgaans niet uitvoerig besproken op Tripadvisor of in de Lonely Planet. Daar is goede reden voor, want er is bijzonder weinig te beleven. Het is een grauwe stad, waar veel te veel mensen op een veel te klein oppervlakte wonen. Het verkeer is een chaos en het lawaai is vreselijk. Er zijn weinig toeristische trekpleisters en de helft van het jaar regent het terwijl het de andere helft te heet en vochtig is. En toch straalt de charme ervan af. Op haar eigen wijze laat Surabaya toch een mooi stukje Azië zien. Waar je ook komt wordt je ontvangen met een glimlach. Het gebrek aan westerse toeristen zet hen die wel gaan op een hoog voetstuk. Een wandelingetje van 10 minuten mag rekenen op 5 minuten vertraging door fotoshoots met de locals.

Om de stad toch nog opwindend te maken had de Zen-commissie een leuk spel bedacht. Afgelopen zondag speelden we met z’n allen het Wie is de ARP? spel. Het spel is bedacht door de commissie zen en geïnspireerd op Wie is de mol?. In Wie is de ARP? strijden 4 teams van 4 tegen personen tegen elkaar. Maar we moeten goed opletten, want in ieder team zit een persoon die eigenlijk bij een ander team hoort. Ieder groepje kreeg dezelfde vragen en mocht al naar gelang kiezen wat zij wilden uitvoeren. De opdrachten waren zeer uiteenlopend. Van een foto bij de Surmadu brug tot een Indonesiër een Nederlands zinnetje laten zeggen. In sommige groepjes werd er meer gemold dan in anderen waardoor het in die groepjes overduidelijk is wie de mol is, maar niets is wat het lijkt….

Maandag werden we helaas opgesplitst. Wouter, Madeleine, Max en Ronald vertrokken (na 3.5 uur vertraging!) naar Bandung. Tijdens het wachten hebben we quizzen in de LINDA gemaakt en is Madeleine erachter gekomen dat zij van de commissieleden het meest op Bart lijkt. Het vervoer vanaf het kleine vliegveld van Bandung naar het hotel was goed geregeld met een taxichauffeur die goed Engels kon en funfacts over het Parijs van Java vertelde.
De mensen met wie we in contact komen voor onze opdrachten zijn ontzettend hartelijk en welkom. Zij vertellen ons zonder argwaan over de ins en outs van hun werkzaamheden en schromen niet om ons te introduceren bij belangrijke leden van hun netwerk. De enkele geluksvogel in het ARP krijgt het zelfs voor elkaar om bij menig bezoek uitgebreid mee te kunnen lunchen of in een brandweerauto over het vliegveld te mogen scheuren. De mensen en de cultuur maken een plek als Surabaya mooi, daar het van het overige weinig overblijft.

Bij een korte rondvraag tijdens de vergadering op dinsdagavond klonk een eenduidig “Ja” op de vraag of alles lekker ging in de projectgroepen. Afspraken stromen binnen en worden met enthousiasme opgevolgd, bedrijfsbezoeken worden uitvoerig voorbesproken en nabesproken en er heerst een algemeen optimisme bij het ontrafelen van de antwoorden op alle onderzoeksvragen. Als projectgroepen onderling praten we met elkaar, leren van elkaar, geven elkaar tips en gaan zelfs met elkaar op bedrijfsbezoek om zo de krachten te bundelen. Het is een fantastische mix van samen hard werken, goed genieten van de geneugten van het leven, en ook nog elkaar door en door leren kennen.

In de avonden is er vooralsnog weinig tijd voor de voorgenomen bordspelletjes en ontspanningsactiviteiten, maar dat zal na het verdwijnen van de jetlag en het aanbreken van het weekend hopelijk wat verbeteren. Tot die tijd gaan we nog een paar dagen knallen. Meer afspraken, nieuwe gezichten en nieuwe inzichten. Vier dagen… Ze lijken voorbij gevlogen. We kunnen niet wachten op de rest.

Toni & Ronald