De laatste week..

Lieve thuisblijvers,

Na het tuinfeestje van de Ambassade dat nog tot de vroege uurtjes is doorgegaan, zat iedereen weer fris en fruitig aan het ontbijt zondagochtend. Commissie Zen had een volle planning gemaakt en iedereen zat met smart te wachten op wat de dag ons zou brengen. Gelukkig had de Birmese Piet Paulusma ons op tijd kunnen waarschuwen voor een extreme hittegolf van 39 graden met volop zon. Daarom hebben we besloten om in de ochtend verkoeling te zoeken op het dakterras met zwembad van het Novotel. Dit bleek de ideale plek te zijn om even rustig de alcohol te laten verdampen en onder het genot van een ‘Ronnie fruit juice’ de avond na te spreken. Tot vreugde van menig ARP-vrouw kwam de blonde Adonis Ben, ontmoet tijdens koningsnacht, ook nog even langs. Wat er tot resulteerde dat een aantal vrouwen én zelfs mannen toch maar besloten om de gehele dag in het zwembad te blijven, terwijl de rest van de groep om 15:00 de trein nam om een rondje rond Yangon te gaan rijden.

Na een kaartje van 15 cent gekocht te hebben, kwam er een gammele trein aanrijden waar geen deuren of ramen in zaten en we vroegen ons even af of we er rijdend in zouden moeten gaan springen. Deze trein zou in een paar uur rond Yangon rijden en dit was voor de meeste ARPies het eerste echte ‘zen’ moment hier in Myanmar. Door de plotselinge regenval was het redelijk afgekoeld en voor even hebben wij met z’n allen naar buiten gestaard en het bijzondere landschap van Myanmar mogen bewonderen. In hoeveel mooie rooftopbars, zwembaden en privéeilanden je ook komt, ik denk dat deze ervaring iedereen zeker zal bijblijven. Om onze ‘zen-stemming’ nog even door te pakken zijn we vervolgens naar de Shwedagon Pagoda gegaan, het gouden hart van Yangon.

Maandag sloeg de harde realiteit in dat dit alweer onze laatste week zou worden. Omdat het ook nog een feestdag was in Yangon, hebben veel teams hun interviews uitgewerkt en was het een rustige dag. In de avond hebben we wederom bij een rooftoprestaurant gegeten. Waar we even waren vergeten dat we in Azië waren en we onder het genot van rode wijn, beef tenderloin, hamburgers en zalm hebben gegeten. Vervolgens zijn we ‘a la team Vlees’ stijl in de achterbak van een jeep naar huis gebracht. We waren even bang dat we zouden worden opgepakt door de politie maar gelukkig zat Bart/Bratt achterin die ervoor zorgde dat wij niet opvielen..

Dinsdagochtend zijn we met de hele groep naar de Nederlandse Ambassade gegaan. Alhoewel de Ambassade er van buiten prachtig uit zag wordt het gebouw gedeeld met de Ambassade van Nieuw-Zeeland en is het wel duidelijk dat zij hier net iets eerder zaten dan wij. Voor een soort garagedeur stonden wij, in de hitte, doorweekt van het zweet te wachten op de Ambassadeur. Vervolgens heeft de Ambassadeur wat verteld over hun werkzaamheden hier in Myanmar, de politieke situatie en de kansen voor Nederlandse bedrijven. Omdat de Ambassade hier nog maar sinds oktober 2016 zit, is het duidelijk dat er nog veel moet gebeuren maar het begin is er. Vanuit de ambassade moesten we doorhaasten naar het hotel want om 13:00 zouden wij een presentatie van Roland Berger Myanmar krijgen. Ontzettend interessant om te zien wat voor een invloed zij hier kunnen hebben als consultancy bedrijf. Zij hebben onder andere meegeholpen aan de liberalisering van de telecommarkt in Myanmar. Vier jaar geleden kostte een mobiele simkaart hier namelijk $1000 terwijl tegenwoordig iedereen voor een paar dollar een simkaartje kan krijgen. Ik denk dat dit een goed voorbeeld is voor waar Myanmar op dit moment staat. Het land loopt zo’n 60 jaar achter op Nederland maar de mensen zijn super gemotiveerd en vastberaden om het land te laten groeien. Ook al was het bloedheet, weten wij inmiddels meer over landbouw dan over bedrijfskunde, en zijn er een aantal mensen met blauwe plekken op hun bovenarmen de zaal uitgelopen, ik denk dat het voor iedereen een bijzondere dag was.

En dan breekt alweer bijna de tweede helft van deze week aan, dit onderwerp wordt bij iedereen vermeden. Laten we nog maar even genieten want de tijd vliegt hier echt voorbij.

Liefs,
Celine/Celestine/Chelin