Kick off van de driedaagse!

Zoals jullie thuis misschien ook wel mee hebben gekregen, zijn er op dit moment verkiezingen in de grootste democratie ter wereld. Hoewel India af en toe best wat trekjes heeft van een bananenrepubliek, wordt er in dit land wel keurig digitaal gestemd. Dat wij in Nederland, een land wat ver vooruit loopt qua techniek, nog steeds met een rood potlood staan te krassen op een veel te groot stemformulier is hier dan ook lastig uit te leggen. Stemmen in India is alleen niet zoals in Nederland één dag. Zoals alles in India wordt overal de tijd voor genomen, zo ook het stemmen. Staat per staat wordt er gestemd, wat in totaal anderhalve maand in beslag neemt. Tijdens deze stem-dag in de betreffende staat, is er geen druppel alcohol te verkrijgen, iets wat wij ARP’ers maar een vreemd fenomeen blijven vinden..

Na drie dagen hard te hebben gewerkt in Bangalore, was het donderdag tijd om alle resultaten uit te werken in het hotel. Het was immers stem-dag voor de inwoners van Bangalore, dus afspraken maken was onmogelijk omdat het bedrijfsleven plat lag. Omdat vrijdag ook hier goede vrijdag is, was besloten om donderdag avond koers te zetten richting Delhi om dit lange weekend te gaan genieten van een driedaagse tour; de “Golden Triangle Tour”. Donderdagavond zijn we van Bangalore naar Delhi gevlogen, om daar in een hotel dicht bij de luchthaven onszelf voor te bereiden op deze tour. Om stipt 8 uur zaten we in de bus om 200 km naar het zuiden te rijden, op naar Jaipur. Waar 200 km over de snelweg in Nederland ongeveer 2 uur zou duren, mag daar hier in India wat langer de tijd voor uitgetrokken worden. Ruim 5 uur duurde de trip, want een snelweg in India lijkt niet op een snelweg zoals de A2 in Nederland. Een snelweg in India betekent namelijk niet dat er geen koeien op de weg lopen, geen scooters rijden of overvolle riksja’s rijden. Waar de eerder genoemde A2 een weg is met af en toe een flauwe bocht, kan in India een snelweg gewoon ineens over gaan in een grindpad of kan de weg een bocht bevatten die met maximaal 30 KM per uur genomen kan worden. Gelukkig pakte de bus chauffeur wel redelijk door op de momenten dat het wel kon.

Uiteindelijk gearriveerd in Jaipur (ook wel de Roze Stad) merkten we gelijk dat we in een toeristisch oord waren beland. Zodra je de bus uit stapte, werd je gelijk besprongen door locals met vrij agressieve verkoop technieken. Ondergetekende hapte toe toen hij na lang onderhandelen voor 3 euro een prachtige trommel kon aanschaffen. Dode momenten in de lange busritten worden nu dan ook opgevuld met prachtige trommel sessies!

Na de lange reisdag en in korte tijd vele toeristische trekpleisters van Jaipur te hebben bekeken, onder andere een heel park vol met grote stenen instrumenten waar mega nauwkeurig tijd mee kan worden bepaald, was het tijd voor een koude Kingfisher op het terras. Iedereen was hier hard aan toe, waarna er tijd was voor een douche om daarna lekker te gaan eten in het stadje. Een mooi restaurant op een dakterras van een hotel werd gereserveerd.

Mark, een van onze deelnemers, had in Mumbai zijn vriendinnetje die zelf door India aan het reizen is een paar dagen op bezoek. Na dit bezoek ging zij weer door met haar eigen reis en Mark had ons verteld dat hij haar pas in Nederland weer zou gaan zien. Toen we de trappen van het hotel aan het beklimmen waren om naar ons restaurant te gaan, kwam Mark ineens zijn vriendinnetje weer tegen die in dat hotel was neer gestreken tijdens haar reis. Ze wisten beide niet van elkaar dat ze daar die avond zouden zijn. Zelfs in India, blijft het dus een klein wereldje..