Chinese muur dag 1!

Zaterdagochtend stond de Chinese muur op de planning waar we eens even lekker een paar uur zouden wandelen om dit wereldwonder te ervaren. De wake-up call stond om 7 uur in de agenda, en met de afgelopen weekenden zou je denken dat het vooruitzicht van zo een vroege ochtend tot een rustige avond zou leiden. Echter, vrijdagnacht stond in het teken van de verjaardag van niemand minder dan de Arkelnator aka Arkie aka Martijn. Dat is het perfecte recept voor een late avond. Laat werd het en er waren weer veel slaapkoppen te zien in de ochtend. Onze grote vriend en tourguide Andy stond ons vrolijk op te wachten in de lobby en nadat iedereen met een overheerlijke lunchbox in de bus zat, kon de reis beginnen.
De afgelopen weken in Beijing was qua weer fantastisch geweest. Ondanks de vele waarschuwingen over de smog bleken we ons bezoek goed gepland te hebben. Blauwe hemel en volop zon en dit was ook het vooruitzicht voor het weekend op de muur. De reis naar de muur toe duurde enkele uren, waardoor er halverwege een lunch was ingepland bij een wegrestaurant. Max zou nooit een mogelijkheid laten varen om zijn hilarische grapjes een aantal keer te herhalen dus ook hier was hij in z'n nopjes: "Huh, waar is het restaurant nou heen?! Weg-restaurant!" Jullie snappen het wel, het was hi-la-risch... Vooral Max zelf vond hem leuk.
Na de lunch in het restaurant werd de reis naar de muur vervolgd, en al snel zagen we in de verte een muur die zich door de bergen kronkelde. We wisten dat we zouden gaan wandelen op de muur, maar niemand wist precies wat dat inhield. Bij het aanzien van de steile hellingen waarop de muur zich een weg omhoog baande, zakte de moed bij sommige een beetje in de schoenen. "Jezus, wat steil zeg die muur!"
Voordat we de muur ook daadwerkelijk op konden was er nog een stuk dat te voet moest worden afgelegd. Onderweg was er een klein dorpje waar iedereen nog even water en andere benodigdheden kon inslaan. Onmisbare benodigdheden zoals pandapetten, Chinese rijsthoeden, wandelstokken en waterijsjes werden in een tergend langzaam tempo uitgezocht en afgedingd. Iets waar onze gids Andy af en toe een beetje moeite mee zou hebben deze dag. Nadat iedereen de essentials had gekocht, konden we verder en begon de klim. De klim naar de muur toe was al een flinke beproeving waardoor velen buiten adem en met het zweet op hun voorhoofd de muur bereikten.
Maar wat was het het waard! De muur is een van de zeven wereldwonderen en een wonder is het zeker! Een muur die over een periode van 800 jaar gebouwd is en waar nu 20 zwaar oververmoeide studenten van de VU een flinke wandeling zouden maken: een gouden combinatie. Het stuk van de muur waar we liepen heeft ook de naam: 'Golden Mountain' door zijn schoonheid en het aanzicht van de eeuwenoude stenen van de muur deden deze naam absoluut eer aan.
De wandeling begon en na 3 minuten was iedereen er achter dat het een zware klim zou worden. Maar, met de zon op onze kop, strakblauwe hemel en de ongekende schoonheid van de muur en zijn omgeving was het humeur bij iedereen nog gewoon goed. Dit werd versterkt door het feit dat er om de 20 meter hele lieve Chinezen zaten die ons met liefde koude biertjes verkocht voor een yuen of 20. Andy liep ver voorop samen met onze troopers Eliza, Marloes en Herrie. En vooral Herrie was in zijn nopjes op de muur. Uitgerust met een kilo of 15 aan cameramateriaal stapte hij lekker door en nam elke mogelijkheid aan om de muur op de gevoelige plaat vast te leggen. De rest volgde in gesplitste groepjes, iedereen op z'n eigen tempo. Nadat we een minuutje of 2, 3 of 60 later dan Andy allemaal op het eindpunt waren aangekomen keek iedereen terug op een dag die ons allemaal lang bij zal blijven. De dag was echter nog lang niet voorbij, het begon pas net.
In het begin van dit verhaal vertelde ik jullie al dat Andy af en toe wat moeite had met ons tempo. Iets wat tijdens de busreis naar onze slaapplek voor de avond weer duidelijk werd. Er werd hier een daar een enkel biertje geconsumeerd in de bus en een van de bijwerkingen van bier is dat de blaas af en toe even geleegd moest worden. Nu was er geen toilet aan boord van de bus dus moest er af en toe even een plaspauze ingelast worden. Tot grote hilariteit van alle dames in de bus stonden alle jongens op een gegeven moment mooi op een rijtje langs de snelweg de bloemetjes water te geven. En dit zou nog een aantal keer gebeuren. Na deze busreis van 2,5 uur kwamen we aan bij de guesthouse. Het was inmiddels pikkedonker en iedereen was moe en uitgeput. Toen we er vervolgens achterkwamen dat we nog ruim anderhalf uur door het bos moesten klimmen, waren we heel erg toe aan een goeie maaltijd om nog wat energie te krijgen voor deze klim. Onze chefkok Arkel was echter niet zo tevreden over het eten wat we voorgeschoteld kregen. "Als mijn moeder mij ooit zoiets zou voorschotelen, dan heb je de poppen aan het dansen!" (Martijn van Arkel, 2016). De taartencommisie, bestaande uit Max en Challis, hadden wel nog een taart geregeld om Arkel even in het zonnetje te zetten. Een taart snijden zonder mes is echter moeilijk dus Arkel ging dat wel even fixen. 5 minuten later kwam hij terug met een hakmes waar hoogstwaarschijnlijk flink wat kippen mee geslacht zijn om de taart is even zeer soepel te verdelen. Een lekkere dosis suiker voor de nodige energie voor de klim!
Ondanks de moeheid hadden we zin in het avontuur van deze avond omdat we uiteindelijk beloond zouden worden met een avondje kamperen naast de Chinese muur. Iedereen vond deze laatste klim een beetje zwaar, en dit was vooral het geval bij Luka. Lichtelijk geblesseerd aan haar knie was het beklimmen van de muur al zwaar geweest en nu moesten we nog anderhalf uur wandelen. Ze zette gewoon door en met de gekochte wandelstok van Arkel en wat hulp van de groep heeft zij uiteindelijk de top gewoon weten te behalen en kon ze daar heerlijk genieten van een welverdiend koud biertje. Chapeau! Dat koude biertje was iets wat iedereen kon doen toen we rond een uur of 12 's nachts te muur bereikten. De tentjes stonden klaar en we moesten alleen zelf even de matjes uitrollen en slaapzakken neerleggen. Een makkelijke taak, maar niet bij iedereen even leuk. De twee fluisterboys Max en Joost kregen een leuke verrassing toen ze hun matjes uitrolden. Een heerlijke verzameling dode kakkerlakken in je matje is namelijk precies waar je op zit te wachten als je moe je bed aan het klaarmaken bent..
Deze lange avontuurlijke zaterdag werd door Robbert en Peter bekroond met een lekker sigaar van het merk: Great Wall. Een Great Wall roken op de Great Wall: een hele koude ervaring! De wind waaide heerlijk daar boven waardoor het zeer snel afkoelde. De isolatie in de tenten was ook niet optimaal dus iedereen pakte zich flink in voordat ze gingen slapen. Max deed dit niet. Hij ging slapen in z'n onderbroek en een t-shirt, maar werd de volgende dag wakker in een trainingsbroek, jas en een sjaal aan. Het was toch wel iets te koud in die tentjes.
Voor de echte troopers stond een wandeling naar de top op het programma om 4.45 op zondag. Dit zodat ze de zonsopgang zouden zien boven de uitgestrekte gebieden om en nabij de muur. Hoe dit verliep kunnen jullie in de blog van morgen lezen.
Andy was inmiddels blij dat we allemaal heelhuids boven waren gekomen. Safety first waren woorden die hij vaak had geopperd deze dag en dat we er allemaal zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen was voor hem een hele opluchting! Nadat om half 2 de laatste mensen hun tent indoken en de ARP groep met z'n allen onderweg waren naar dromenland werd het langzaam stiller op de muur. Het enige wat je hoorde was de wind die door de bomen blies, de stilte van de oude muur waarnaast we sliepen en de dieselmotoren: beter bekend als het gesnurk van Arkel, Pedro en Max.

Zaterdag 23 april was een heerlijke dag waar iedereen de beentjes heeft getraind, genoten heeft van het uitzicht en uiteindelijk doodmoe naast de Chinese muur in slaap viel!