Naar Shanghai

Na een rustige vrijdagavond achter de rug te hebben gehad, was het tijd om afscheid te nemen van Guangzhou. ’s Ochtends om 6 uur was het tijd om op de bus te stappen richting het treinstation om daar vervolgens de bullettrain te pakken richting Shanghai. Met een ontbijtje op schoot werd Thomas in de bus toegezongen met een liedje wat de dag ervoor gemaakt was door de dames. De kern van het lied betrof onze blijdschap over het feit dat Tho – dé enthousiasmerende factor in onze groep – zich beetje bij beetje weer zoals vanouds begon te voelen. Na een uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan op het station. Dit station heeft het dubbele aantal sporen als wat we in Amsterdam gewend zijn, waarbij er 10 keer zoveel mensen aanwezig zijn. Deze krioelende mierenhoop van Chinezen en 20 ARP-ers waren allen haastig opzoek naar het juiste spoor, waar een enkeling met de wanhoop nabij probeerde voor te dringen hopende zijn trein lastminute te halen. Eenmaal in de trein aangekomen bleek de groep in tweeën te zijn opgesplitst wat totaal geen probleem was aangezien het merendeel van de deelnemers het eerste station niet bewust zou meemaken, omdat het in dromenland verkeerde. Onze Thomas kreeg wat het verdiende en werd na enkele luttele minuten geüpgraded naar de businessclass, waar hij als een koning te rijk onderuit kon liggen in een dikke fauteuil. Zoals gezegd gebruikten velen van ons de 7 uur durende treinreis om de batterij weer op te laden, wat nodig was na zo’n intensieve, spannende, maar bovenal erg leuke week.
Eenmaal aangekomen op het station Hongqiao te Shanghai werden we opgewacht door de reisleider. Deze vriendelijke jongeman verwelkomde ons met zijn knijpende oogjes en stond te zwaaien met zijn selfiestick met aan het uiteinde een rode zakdoek geknoopt. Hij bond er geen doekjes om dat hij Robbert – onze eigen Justin Bieber – erg interessant vond en er wel oren naar had om in augustus met z’n tweeën op een praalboot door de grachten van Amsterdam te varen. Alle gekheid op een stokje (lees; selfiestick), want verder was het uiteraard erg interessant aangezien hij ons tijdens de busreis naar het hotel het een en ander over Shanghai vertelde. Het eerste aanbeeld van Shanghai was onmiddellijk indrukwekkend, waar je meteen merkte dat het een echte wereldstad is. Na een busreis van een klein uur arriveerden we bij ons hotel, wat gelegen ligt in het zakelijke hart van Shanghai. De groep kreeg van 16:00 tot 19:00 even de tijd om voor zichzelf te bepalen wat zij wilden doen, waardoor er een aantal de stad in gingen en een enkeling het hotel ging ontdekken.
De mannen maakten in de stad tijd vrij om een bezoekje te brengen aan de McDonalds en verder de laatste hand te leggen aan hun iets-te-nette outfit voor die avond. De dames konden het natuurlijk ook niet laten om even lekker te shoppen of besloten wat lekkers te eten. Nadat iedereen zich aan het begin van de avond weer had verzameld bij de ingang van het hotel, was het om 19.17 eindelijk tijd om een eetgelegenheid op te zoeken. Aan mij als dagvoorzitter de zware taak om het restaurant uit te kiezen, wat uiteindelijk enorm mee bleek te vallen, want na een kwartier lopen hadden we – wederom – een knus Chinees restaurant gevonden. Na een halfuur in het restaurant te zitten ontstond er enige commotie, waarbij ik op de hoogte werd gesteld van een ernstige zaak; het bier in het restaurant was op.. Gelukkig schoot onze begeleider vanuit de universiteit, Peter Peverelli, de mannen onmiddellijk te hulp en spurtte naar een dichtbijgelegen supermarket, waarna hij terugkwam met wat alcoholische versnaperingen – wat de mannen tot kalmte bedaarde.
Nadat iedereen zijn buikje weer had gevuld met verscheidene hapjes uit de Chinese haute cuisine was het tijd om ons klaar te gaan maken voor onze grande entree in de fameuze Club M1nt. Deze club is één van de vele paradepaardjes onder de uitgaansgelegenheden in Shanghai, waar het noodzakelijk blijkt te zijn om ‘sjiekdefriemel’ aan te komen. En zo geschiede. De dames hesen zich in hun mooiste jurkjes, waar de mannen hun mooiste hemd uit de kast haalden en hun stropdas nog maar eens een keer extra hadden gestreken. Een groep van twintig prachtige mensen liep uiteindelijk Club M1nt binnen, waarna een avond vol versier- en danspartijen plaats zouden vinden. Als dagvoorzitter heb je (helaas) de taak om nuchter te blijven, maar zoals Neerlands beste voetballer ooit – Johan Cruijff – het altijd zo mooi verwoorde; elk voordeel heb z’n nadeel. Deze nuchtere toestand zorgde er namelijk wel voor dat ik alle danspasjes kon analyseren en er af en toe een foto of filmpje van kon schieten. Ondanks alle gezelligheid lag iedereen op een degelijk tijdstip in bed om bij te tanken voor het avontuur wat de zondag ons zou gaan brengen. Ik heb vandaag in ieder geval van iedereen genoten, zoals het de gehele week het geval is geweest. De eerste week is alweer een feit..