Vierde week! (Kaapstad)

Vrijdag 17 april (Jasper)
Vandaag was mijn tweede dag als voorzitter, en wat voor 1!!! De rellen zijn voorbij en Durban is weer wat rustiger geworden. Alsnog moet iedereen op zijn/haar hoede zijn. De dag begint met het traditionele ontbijtpraatje. Zoals altijd 3 eiwitjes naar binnen gewerkt om de dag goed door te kunnen komen. Omdat mijn team niet iedereen in Johannesburg heeft kunnen spreken en in Durban geen enkel bedrijf zit, gebruikt team ORTEC Finance deze week voor video conferences. Als eerste wordt er met Ian van Schoor gesproken. Dit gaat prima. Na het gesprek wordt er traditioneel geanticipeerd op de stroomstoring van de dag. Om toch iets leuks te doen ga ik lekker shoppen met Bas, Nico en een jonge Cindy Crawford. Eenmaal aangekomen bij de shoppingmall blijkt dat de stroom net is uitgevallen dus we bijna voor iets zijn gekomen, of toch niet. De Zara is nog open en het fashion panel zorgt ervoor dat Cindy al haar jurkjes en bikini’s kan halen. Daarna nog een lekker lunch gegeten en weer terug voor de volgende call. Deze is met Gareth Witten van StanliB en verloopt wederom prima. Na het gesprek komt een pijnlijk momentje voor de man die al 7 jaar niet meer gevoetbald heeft. Door de 2 grote partijen wordt veel inzet op het strand getoond maar daar is ook alles mee gezegd. Veel blessures, lachen en de realisatie dat mijn conditie in een dal is geraakt. Gelukkig is het na 60 minuten voorbij en kan deze oude 23 jarige man herstellen van een dramatische rentree, ondanks de twee intikkers die erin gingen!!! Overigens heeft Nico nog de conditie van een 30 jarige en de werklust van een echte Feyenoorder. Maar het is toch de Ajaxied Bas die de golden goal maakt.
In de avond staat er een hereniging met onze gidsen op het programma en gaan wij lekker Indiaas eten. Het eten is prima en de zelf meegebrachte drank smaakt goed. Nu wordt het voor de meesten tijd om naar bed te gaan, omdat er om 5 uur duiken op het spel staat. De die-hards die niet duiken gaan met mij mee richting tiger tiger. Al snel komen we erachter dat de gemiddelde leeftijd 16 is. In combinatie met de blessures voel ik mij nu echt oud. Desondanks redden we het tot 04.30 uit te houden. Bij terugkomst staan de duikers al klaar. Ben ik blij dat ik lekker kan slapen. Volgende dag weer een nieuwe dag met veel leuke activiteiten. We zijn al over de helft maar het beste gaat zeker nog komen!


Zaterdag 18 april (Lisa)
04:45 de wekker: leve het weekend! Zal ik gewoon lekker blijven liggen..? Met pijn en moeite toch maar uit bed gegaan om vervolgens met een groepje te gaan duiken en snorkelen in de oceaan. Ik moet zeggen, het was het zeker waard! Terwijl de ene groep nog bezig was met wat theoretische uitleg over duiken en het oefenen in een zwembad, gingen Shenna en ik met de PADI-duikers mee om te snorkelen. Alleen het kleine motorbootje dat de hoge golven moest trotseren was al fantastisch! Na zo’n 5 kilometer uit de kust te zijn gevaren is het tijd om het water in te gaan. De duikers lieten zich achterover in het water vallen en genoten de volgende 50 minuten van de onderwaterwereld. Daarna gingen we terug om de eerste groep op te halen. Vervolgens werd de duik met de hele groep voortgezet en hebben de snorkelaars zelfs nog dolfijnen gespot!! Tegen het eind van de ochtend kwamen we uitgehongerd weer bij de duikschool aan en werden we van een Engels ontbijt/lunch voorzien. Met hernieuwde energie gingen we terug naar het hotel om ons klaar de maken voor DE rugby match van het land: The Sharks (Durban) versus The Bulls (Pretoria). Van Marnus en Jim moesten we uiteraard allemaal voor de Bulls zijn, wat nog niet mee viel in een stadion vol met haaien. Uiteindelijk mochten zij zich wel gelukkig prijzen, want we gingen met winst naar huis! Om dit te vieren moesten we natuurlijk een goed feestje uitzoeken en dat is zeker gelukt. Hierbij maakte sloopkogel Combe meer halve liters soldaat dan de Bulls punten hebben gescoord, wat een avond!

Zondag 19 april (Stefan)
Zondag 19 april begint de dag zwaar. Na een avondje uit op zaterdag heeft iedereen zijn slaap hard nodig. Een overgrote deel van de groep kiest ervoor om toch vroeg te gaan ontbijten. De nachtelijke escapades van sommige mensen zorgen voor een hoop gelach en geroddel op de vroege zondagmorgen. Een aantal mensen kiest daarom de veilige vluchtroute naar het strand om daar van onze laatste uren in Durban te gaan genieten. Na wat te hebben gezwommen en gevoetbald op het strand van Durban vertrekt de bus om stipt 12 uur naar het vliegveld toe. In de bus kijken we terug op het afgelopen weekend, maar ook op andere leuke en minder leuke dingen die we als groep hebben meegemaakt in Durban. De xenophobia attacks hebben toch wel een schaduw geworpen op ons verblijf in het Tropicana hotel. De spanning die er heerste werd elke minuut door iedereen gevoeld. We waren dus grotendeels opgelucht dat we uiteindelijk door konden reizen naar Kaapstad waar we onze laatste twee weken zullen verblijven. Na een vlucht van bijna twee uur kwamen we in de namiddag aan op het vliegveld van Kaapstad. Aangekomen op het vliegveld was het nog een heel gedoe om de bus te vinden die ons naar het hotel zou gaan brengen. Vanwege het feit dat er meerdere ophaallocaties op het vliegveld waren en er geen direct contact met de buschauffeur was konden we na bijna een uur pas de bus instappen. Nadat alle koffers in de bus waren gestopt konden we eindelijk gaan rijden naar het hotel. Alsof we nog niet genoeg meemaken in Zuid-Afrika, vielen er meerdere koffers al rijdend uit de bus naast een township omdat de deur van de kofferruimte niet goed dicht zat. Gelukkig werd er direct alert gereageerd door Naomi die zag dat haar eigen koffer op straat viel terwijl we met 80 km/h door een bocht op de snelweg reden. De bus werd ongeveer 200 meter later aan de kant van de snelweg gezet en direct werd het op een rennen gezet om de koffers te redden. We zagen meteen dat het foute boel was omdat er een aantal mensen uit de townships kwamen rennen naar de koffers toe. Het werd dus nog een hele opgave om geen koffers kwijt te raken. Na een lange sprint lukte het uiteindelijk om deze mensen van de koffers af te houden. Omdat er eerder misschien ook koffers uit konden zijn gevallen besloten we een stuk verder te rennen om toch even te checken of daar niets lag. Toen dat niet het geval bleek te zijn konden we met het groepje teruglopen naar de bus toe. Op dat moment stond er een hele groep mensen naast de snelweg te wachten om te zien of er nog iets te halen viel. Zij waren vrij teleurgesteld dat er een uiteindelijk geen koffers meegenomen konden worden. Nadat alle koffers veilig waren gesteld, konden we weer in de bus gaat zitten en de reis vervolgen. Gelukkig bleef de deur van de kofferruimte deze keer wel dicht en bleef de rest van de koffers heel nadat de koffers van Naomi en Shenna waren gesneuveld. Eenmaal aangekomen in het hotel is er een deel van de groep in het hotel gebleven om eten te bestellen en de rest is naar restaurant Rafiki’s gegaan om de dag toch nog goed af te sluiten. Toen het overgebleven eten aan een homeless guy werd gegeven, konden we allemaal met een gerust hart gaan slapen.

Maandag 20 april (Maarten)
Maandag 20 april de eerste dag van ons laatste avontuur, Kaapstad. Ik spreek ieder geval namens mijzelf, maar denk voor het merendeel van de groep dat dit de stad is waar we het meest naar uitgekeken hebben. Wakker worden in het Lady Hamilton hotel met het prachtige uitzicht op de Tafelberg in de wolken links en Lion’s head stoer fierend in de ochtendzon bevestigde dit gevoel.
Die ochtend zouden wij na één nacht in het Lady Hamilton Hotel overnacht te hebben s’ochtends verkassen naar het laatste hotel van onze reis, het Fountains Hotel. Een hotel met een echte gym en indoor zwembad. De kamers waren perfect, de bedden iets aan de korte kant, maar het ontbijt maakte het goed.
Nadat iedereen zijn of haar bed per kamer verdeeld hadden en de spullen netjes uitgestald waren, moest maandag ook als een onderzoeksdag gerekend worden. Iedereen vertrok daarom rond 1uur om op afspraak te gaan. Ikzelf ging met mijn onderzoeksgroepje op afspraak bij het Stellenbosch Centre for Renewable and Sustainable Energy Studies. Een gecombineerde afspraak met de ABT-groep die voor ons een goed inzicht in de markt van ons product gaf en een aantal relevante leads opleverde. Na Stellenbosch volgde de lange taxirit terug en een overleg met de voorzitters en penningmeesters. Deze overleggen vinden namelijk altijd op maandag en donderdag plaats, dus zo ook deze week.
Na de overleggen stond als afsluiter van de dag Mama Africa op het programma. Dit was een traditioneel Zuid-Afrikaans restaurant op Long Street, de barstreet van Kaapstad. Begeleid door een Caraïbische brassband heeft iedereen die avond genoten van kudu, springbok, krokodil en alle andere exotische vleessoorten die de Zuid-Afrikaanse keuken biedt. Een mooie avond om ons verblijf in Kaapstad te vieren en ons laatste avontuur in te luiden.

Dinsdag 21 april (Emma)
Ik was vandaag heel erg blij om dagvoorzitter te zijn, aangezien ik deze dag had kunnen ruilen met Shenna om te voorkomen dat ik dagvoorzitter moest zijn bij het wijn proeven in Stellenbosch (dagvoorzitter betekent o.a. geen alcohol). ’s Ochtends hadden Corine, Ken en ik een meeting met onze opdrachtgever, het ingenieursbureau ABT. Toevallig waren we tegelijkertijd in Kaapstad in verband met een windenergie beurs in Kaapstad waar hij naartoe was geweest. Het was leuk om alvast iets van onze bevindingen te kunnen laten zien, en ook om van hem te horen welke bedrijven hij allemaal gesproken had. Ook was het niet verkeerd om in het zonnetje te zitten met uitzicht op de Tafelberg en rondzwemmende zeehonden. ’s Middags ging ik met Corine langs nog twee afspraken, waarna we snel terug moesten naar het hotel voor de deelnemersvergadering. Deze wordt hier één keer per week gehouden om van alles en nog wat te bespreken met de groep, al gaat het meestal over veiligheid. Voor na de DV had ik voor alle meisjes een restaurant gereserveerd, aangezien de jongens en Nico natuurlijk voetbal moesten kijken. De reservering stond bij Asoka, een soort hip Asian fusion restaurant met alleen maar mooie mensen, of in ieder geval dat dachten ze zelf. Nadat Gordon binnen kwam lopen, hadden we wel een overkill aan decadente mensen gehad. Hierna vertrokken we naar Long Street, het andere uiterste wat Kaapstad aan uitgaan te bieden heeft. Jammer genoeg had bijna niet één van de jongens de bar gehaald, omdat ze allemaal te moe waren. Maar dit mocht de pret zeker niet drukken, en na een paar drankjes in de Space Bar was het tijd om onze (heerlijke) bedden in te duiken.

Woensdag 22 april (Alexander)
De dag nadat Bayern München zich had geplaatst voor de volgende ronde door FC Porto met 6-1 thuis te verslaan was inmiddels de 26e dag aangebroken van onze nu al onvergetelijke reis. De woensdag staat ondertussen bekend als de befaamde mannen- en vrouwendag. Een dag waarin de mannen eindelijk hun mannelijkheid kunnen laten zien en de vrouwen de gelegenheid krijgen om hier en daar wat gossip te bespreken. Gedurende de dag hebben de onderzoeksgroepen zich hard bezig gehouden met het onderzoek waardoor een drankje aan het einde van de dag twee keer zo lekker smaakt. Na gelukkig niet afhankelijk te zijn van de vrouw kon het negental mannen (8 studenten + Snico) op tijd vertrekken. De restaurants waren zorgvuldig uitgekozen door de onderzoeksgroep van de Johan Cruyff Foundation waardoor er voor zo wel de mannengroep als de vrouwengroep een mooie avond, 100% kans van slagen had. De mannen hadden gekozen voor een tapas tent die voor veel van de ARP mannen net even wat te hip was, echter waar de mooie vrouw wel degelijk haar tapasje at. Na lekker gegeten te hebben, goed afgezet te zijn en nadat elke vrouw uitgebreid besproken was, vertrokken de mannen naar Long Street (aka de Strip). Het Spaanse onderonsjes tussen Real en Atletico werd verteerd onder het genot van een spa-tje waarna wij onze kroegentocht voortzetten. Halverwege de toen al top avond kwam prof Snico met het waanzinnige idee om naar de Mavricks te gaan. Een lokale bowlingbaan waar er ouderwets gediscobowld kon worden en Naomi met de hoofdprijs er van door ging, lekker gedaan Naomi. Toen de kroegenteller de 30 had aangetikt, de spaghettibennen bij iedereen de controle hadden overgenomen en het linker oog in de rechterbroekzak te vinden was, kwam de top avond toch echt tot een eind. Wat een succesvolle dag!

Donderdag 21 april (Naomi)
Op de donderdagochtend kon worden geconstateerd dat de meeste ARP’ers redelijk fris aan het ontbijt zaten. Waarom de meeste en niet iedereen? Een kleine groepje diehards is woensdagavond nog gaan stappen en had het donderdagochtend iets zwaarder dan de rest maar de uitspraak ’s avonds een man, ‘s morgens een man wordt door de meeste mannen goed gehanteerd. Donderdag was voor de Dr Ten’ers een drukke dag met 3 afspraken waarvan de eerste in V&A Waterfront. Na deze afspraak zijn Jennifer en ik heerlijk in het zonnetje gaan lunchen bij V&A Waterfront, hebben we een klein beetje geshopt om vervolgens door te gaan naar onze tweede afspraak. Nadat we van deze afspraak klaar waren zijn we terug gekeerd naar het hotel en had ik mijn collega Jennifer ingeruild voor Maarten om naar onze laatste afspraak te gaan. Aangezien ik nog geen tijd had gehad om een restaurant voor die avond te regelen kwam Maarten met een goed idee om salades en pasta’s te bestellen om deze vervolgens op Camps Bay op te eten. Leuk idee, beetje jammer dat zowel Maarten als ik een bijna 2,5 uur lange meeting hadden, de telefoon niet konden opnemen en de rest van de groep geen idee had waar we gingen eten. Ik ben tijdens de meeting maar even naar het “toilet” gegaan om de rest van de groep te contacten en zij zijn vervolgens alvast naar Camps Bay vertrokken. Samen met twee Schiphollers zijn wij na de meeting naar Camps Bay vertrokken en konden wij onze gids Marlou weer in onze armen sluiten want hij was die ochtend geland en zou ons het hele weekend gezelschap houden. Na even gechillt te hebben op het strand zijn we uiteindelijk in een niet al te best restaurant terecht gekomen aangezien we allemaal aan ons studentenbudget moesten denken en Camps Bay nogal “fancy en duur is”. Gezien het feit dat donderdagavond DE studentenavond is zijn we na het eten nog een gezellig drankje (veelvoudig dit gerust met factor 10 of meer) in Longstreet en zoals altijd was dit weer meer dan gezellig en heeft iedereen weer zijn of haar uiterst interessant een ritmische danspassen laten zien. Na maximaal 3 uur slaap zal je hieronder lezen hoe onze vrijdag eruit zag!

Vrijdag 24 april (Sylvia)
Vrijdag was wederom een spannende dag. We begonnen om half 8 met het gezamenlijk ontbijt, waarna de teams uiteen gingen voor een dag vol met onderzoek. ITC ging naar de Cape Peninsula University of Technology, waar we een bijzonder interessant gesprek hadden over strategy in het hoger onderwijs, Jeroens mooie ogen en internationalisering van CPUT studenten.
Omdat deze vrouw zo gecharmeerd was van Jeroen, heeft ze ons vervolgens met haar BMW afgezet bij ons hotel, waar we voor 60R (€5) pp onmogelijk veel sushi naar binnen hebben gewerkt als lunch.
Daarna was het strikt noodzakelijk dat Jeroen een middagdutje deed en zijn Suus en ik, zoals vele anderen, die middag naar V&A Waterfront gegaan om onderzoek te doen naar de restauratieve voorzieningen in Kaapstad. Onze tocht heeft 2 ice tea en 5 zakjes biltong opgeleverd, wat wel een teleurstellend resultaat was. Het Kaapse watermanagement was echter wel als zeer positief ervaren, volgens de groep op de catamaran :)
Aan het eind van de middag stonden we allemaal (te laat) klaar om.. de Tafelberg op te gaan! Zoals wij zijn, waren we exact 17.30 bij de Tafelberg om de laatste rit naar boven te nemen met de kabelbaan, waar de meesten de zonsondergang hebben gezien op 1086 meter hoogte - de rest was bezig met het maken van fotoshoots en bergselfies.
Eenmaal beneden zijn we met een groep naar Gold Restaurant gegaan, waar we Afrikaans gegeten hebben met Afrikaanse dans erbij. Emma vond dit het leukst van ons allemaal, maar wilde toch niet meedansen en ook geen Afrikaanse face painting. Tot slot hebben we een springbokje geshot en zijn we terug naar het hotel gegaan om ons klaar te maken voor Club 31, dat (inderdaad) gelegen is op de 31e verdieping van het ABSA gebouw. Dit gebouw ligt heel comfortabel naast ons hotel, zodat we rollend dan wel kruipend thuis zouden kunnen komen. Marnus had een tafel en onbeperkt wodka voor ons gereserveerd en op hoogte hebben we een lange nacht genoten van het mooie uitzicht in de skybar. Gelukkig konden we de volgende dag uitslapen tot wel 09.00!

Zaterdag 25 april (Suzan)
De dag begon goed, iedereen was zomaar eens ongeveer op tijd bij het ontbijt en dat na een avondje stappen in Club31! In de club werd de tijd van het ontbijt en de verzameltijd voor de volgende ochtend een uur vervroegd dus het was een wonder dat iedereen dit had onthouden. Iedereen had even snel wat gegeten en toen stapten we in de busjes naar V&A om daar op de boot te stappen naar Robbeneiland. Het was een boottocht van ongeveer 45 minuten, sommige hadden het zwaar op de boot maar uiteindelijk heeft iedereen zonder te overgeven de overkant gehaald. Aangekomen op Robbeneiland hebben we een tour gedaan met een bus en het gehele eiland overgereden. Na de busrit kregen we een gids met nog eens 100 andere toeristen, deze gids was een ex gedetineerde die zijn verhaal vertelde wat hij had meegemaakt. Helaas was dit haast niet te verstaan en waren er teveel mensen. Wel was er een hoogtepunt, er zat een pinguïn achter de deur van de gevangenis (Hella heeft hem gespot). Dit was de eerste pinguïn die we hebben gezien, maar de wandeling terug naar de boot hebben we er nog veel meer gezien! De boottocht terug verliep voor de meeste erg snel want iedereen had een plekje gevonden om even zijn of haar ogen te sluiten. Na deze reis zijn wij zeker weten pro’s geworden om op elke plek te slapen, ook al is het voor een minuutje elk moment slaap is welkom. Terug van Robbeneiland stonden Marnus en zijn buddy’s ons op te wachten om te eten in Hout Bay (een mooi dorp in een baai met strand en uitzicht op de bergen), helaas was het bewolkt en was het uitzicht niet zoals het moest zijn maar toch heeft Alexander nog een duikje genomen in de ijskoude zee. We hebben gegeten bij een restaurantje, de meeste fish & chips of een surfers burger. Het plan was om door te rijden naar Cape Point maar het was al laat en dat zouden we niet meer redden, dus dit gaan we verplaatsen naar volgende week. In de avond zijn we naar een de halve finale bekerwedstrijd geweest tussen Super Sports en Ajax Cape Town, waar ik een hotdog had besteld waar ik jam bij kreeg.. haha. De laatste minuut van de officiële speeltijd maakte Ajax Cape Town de 1-1 en in de laatste minuut van de verlenging scoorde ze de 2-1. De mannen juichten omdat Ajax Cape Town had gewonnen en de vrouwen omdat er geen verlenging kwam. Terug in het hotel zijn de echte diehards nog uit geweest en is de rest lekker gaan slapen.

Zondag 26 april (Shenna)
Vandaag zouden we eigenlijk gaan shark cage diven, maar omdat we op het laatste moment hoorde dat de boot kapot was, hebben wij deze dag omgeruild met de Stellenbosch dag. Deze dag houdt praktisch in: vroeg op pad om de hele dag langs allemaal wijnfarms te gaan om lekker wijn te proeven. Onze kennis over wijn is flink opgeschroefd evenals het alcohol gehalte in ons bloed.
Halverwege de middag kwam Jim met het goede idee om eind van de middag Lionshead te beklimmen om daar de zonsondergang te bekijken. Zonder enige voorbereiding, op teenslippers en met de gekochte flessen wijn begonnen wij aan onze klim. Helaas bleek de klim zwaarder dan verwacht, en enige slippers en wijnflessen hebben de top niet gehaald. De zonsondergang was prachtig, waarna wij weer naar beneden zijn geklommen.
’s Avonds hebben wij, zoals iedere echte Nederlander zou doen, koningsnacht gevierd. In gezelschap van een oranje bende en de o zo goede Nederlandse muziek hebben wij ons prima vermaakt hier in Kaapstad.

Maandag 27 april (Jasper)
Het is Koningsdag!!! Willem-Alexander wordt 48 jaar dus velen van ons hebben hem geëerd door tot 5 uur s’ nachts uit te gaan in de Dubliner. Helaas ben ik zelf lekker te laat voor het ontbijt om 07.30 omdat de Koningsnacht iets te lang heeft geduurd. De 6 dagen 3 uur slaap per nacht hebben wellicht ook een rol gespeeld. Vandaag hoeven wij maar tot 14.00 te werken omdat het Freedomday in Zuid-Afrika is. Wat is het toch een zwaar leven !!! Na een goed gesprek met Hella maakt iedereen zich klaar om richting Hout bay te gaan voor een Nederlanders feest. Heineken, kroketten, frikadellen, kortom voor iedere echte Hollander is er wel iets. Het is een prachtige locatie tussen de bergen aan het strand. Om even in te wrijven het pils is €1.50. Het feestje duurt tot 8 en iedereen behalve Jim en ik hebben flink gekoest. Ik breid mijn vocabulaire elke dag uit met nieuwe worden zoals jullie al kunnen merken. Aan alles komt een einde dus pakken we taxi richting Clifton, de buurt met de duurste huizen van Kaapstad, om lekker te gaan eten bij de Bungalow. Helaas weet de chef niet eens dat je een steak moet laten rusten dus het valt voor mij een beetje tegen. Omdat iedereen helemaal kapot is van de 6 nachten op rij uitgaan, gaat iedereen op tijd naar bed. Romances bij een aantal singles lijken op te bloeien. Het scheerschuim vloeide ook weer rijkelijk. Nu wordt het tijd om afscheid te nemen. De laatste week is al begonnen en we komen weer (helaas) snel naar huis.