Derde week! (Durban)

Zaterdag 11 april (Jennifer)
De zaterdag begon, zoals altijd, weer lekker vroeg. Althans, voor de meesten. De bedoeling was om half 8 met zijn allen te ontbijten, maar na een nogal late vrijdagavond waren sommige mensen daar niet toe in staat. Als dagvoorzitter moet je uiteraard checken of iedereen wel op tijd wakker is en als iemand niet wakker is moet diegene wakker gemaakt worden. Zoals over de vorige dag al beschreven, was er één persoon in het bijzonder die nog knock-out in bed lag (Jim…). Wel een kwartier lang heb ik (met hulp van Shenna) op zijn deur staan bonken en er tegenaan staan trappen. Het haalde helaas niks uit. Bij de receptie was natuurlijk geen reservesleutel meer, maar gelukkig hebben we er van de housekeeping uiteindelijk één gekregen. Na het binnenstormen van de kamer troffen we de persoon in kwestie vredig in bed aan met een half opgegeten muffin naast zich. Op een strenge toon probeerden we hem te vertellen dat hij nu echt heel gauw zijn bed uit moest en binnen 5 minuten met zijn koffer beneden moest staan. Daarop werd geantwoord dat ie “er over twee minuutjes uitkwam, nog één keer omdraaien”. Wonder boven wonder stond hij ook echt binnen 5 minuten beneden, dus dat was een meevaller. Helaas is haastige spoed zelden goed, 5 overhemden liggen momenteel namelijk nog in de kledingkast in het hotel van Johannesburg. Tja…
Uiteindelijk zitten we met bijna een uur vertraging in de bus op weg naar Lion’s park, waar we met schattige leeuwtjes gaan knuffelen. Lion’s park was erg indrukwekkend. We mochten leeuwtjes aaien en hebben nog een drive door het park gedaan, waarbij we ‘in het wild’ een grote leeuwenfamilie in actie tegenkwamen (vraag naar foto’s bij ARP deelnemers!). Ook interessant was de struisvogel die los rondliep en behoorlijk wat mensen de stuipen op het lijf heeft gejaagd met zijn enge blik. Toch waren er een aantal waaghalzen die een ´struisselfie´ durfden te maken.
Na een lunch bij Lion’s Park stapten we weer de bus in om te vertrekken naar de volgende bestemming: de Sterkfontein Cave. Dit is een grote grot in de buurt van Johannesburg. Met allemaal een professionele helm op ons hoofd kregen we een rondleiding door de grotten. Dit was behoorlijk indrukwekkend, zeker omdat de rondleider veel leuke feitjes wist te vertellen. Deze man hield ons goed wakker, wat ik best knap vond in die donkere grotten. Het waren ook niet zomaar grotten, we hebben zeker 220 traptreden moeten oplopen en daarnaast ook delen hurkend en kruipend moeten betreden.
Wanneer we de grotten uitkomen, mogen we voor de verrassing weer de bus in, op naar de op één na laatste bestemming van vandaag: een open plek waar we gaan schieten met echte geweren. Ik heb verder 0,0 verstand van geweren, dus voor details zal je waarschijnlijk bij iemand anders om nadere details moeten vragen, maar ze waren behoorlijk groot en zwaar. We mochten allemaal met twee soorten geweren schieten op een aantal doelwitten in de verte, eerst zittend, waarbij het geweer kon steunen op een tafel, en daarna ook staand. Ik vond het zelf wel een leuke ervaring om dit eens gedaan te hebben en ik denk dat ik voor zo goed als de hele groep spreek. Alle kogels die er waren zijn in ieder geval opgeschoten en pas toen het ging schemeren zijn we verder gegaan naar de laatste bestemming van deze zaterdag, de boerderij waar we zouden gaan braaien en slapen.
Als we aankomen op de boerderij regent het helaas. Gelukkig is de boerderij wat minder primitief dan verwacht en zeker minder primitief dan de camping van vorig weekend, want we slapen in stapelbedjes verdeeld over drie gebouwen. Het idee om in de buitenlucht onder de sterren te gaan slapen is bij deze echter helaas van de baan. De binnenplaats is gelukkig deels overdekt. Marnus en Marlou zijn meteen weer begonnen met zich uit te sloven en binnen no-time stond er een warm kampvuur klaar. Daarnaast gingen er al dagen lang geruchten over het schaap dat deze avond geofferd zou gaan worden. Eerder had ik iemand horen zeggen dat we het schaap zelf zouden gaan neerschieten voor we het gingen opeten, maar dit bleek achteraf gelukkig een grap te zijn waar ik met mijn naïeve hoofd toch weer even was ingetrapt. Het schaap was gelukkig al niet meer in leven toen we op de boerderij aankwamen, maar het hing toch nog wel enigszins herkenbaar aan het spit. Zelf vond ik het een erg lekker stukje vlees, maar ik heb ook van een aantal (meiden) gehoord dat ze het naar ‘wol’ vonden smaken.
Rond een uurtje of 9 zijn we uitgegeten en vertrekken de eerste mensen al moe naar bed. Een groot deel blijft nog even gezellig hangen om een potje ‘weerwolven’ te spelen. Ik zal niemand gaan vervelen met de spelregels hiervan, maar ik wil wel even in het bijzonder mijn complimenten geven aan Jannuska (in te huren voor al uw spelletjesavonden), die dit spel als de ‘verteller’ op een erg leuke en spannende manier geleid heeft. Na twee leuke spelrondjes gaan we allemaal moe naar bed (voor zover ik weet).

Zondag 12 april (Alexander)
De tweede ochtend, na de schitterend verjaardag van dhr. Combe, breekt aan en de (L)ARP’ers verzamelen zich bij het kampvuur voor een ochtend braai. Na wat koffie uit een pan te hebben geschept, wat traditionele rusks naar binnen te hebben gewerkt en de tassen in de busjes te hebben gedaan, vertrokken wij naar ons eerste echte avontuur. Met hier en daar een knikkend knietje kwamen op 6km afstand de Soweto Towers al in zicht. De dag was aangebroken dat het kaf van het koren , de mannen van de jongens en het waardevolle van het waardeloze gescheiden ging worden. Er gaat gebungeejumpt worden! Het was in het jaar dat Michael Jackson kwam te overlijden na een hartstilstand. Het jaar dat AZ Alkmaar voor het eerst kampioen werd van Nederland, tegelijkertijd de DSB Bank failliet werd verklaard. Wat een tegenstrijdigheid. Ik heb het over het jaar 2009, met daarin de ramp in Apeldoorn tijdens Koninginnedag, het 4e kabinet Balkenende regeert dan nog en dat Jasper nog gewoon in de 5e op de middelbare school zat. Het jaar dat het nummer Poker Gezicht van Lady Gaga weken op nr. 1 stond en het was tevens het laatste jaar dat Alexander Combe voor het laatst gebungeejumpt had. Voor Alexander was dit dus een memorabel en emotioneel moment. Op een enkeling na waagde iedereen zich aan de sprong, zo pakte Chantal het (voor)touw en sprong sensationeel, acrobatisch en lenig atletisch richting te afgrond. Snel volgde de anderen waarna Maarten ‘lange ledematen’ de Bruin het rijtje afsloot en zich waagde aan de zogeheten ‘Swing”. Top Maarten! Na heerlijk gezamenlijk gegeten te hebben (goed geregeld overigens) naast de tweetal historische Soweto Towers vervolgende wij onze reis naar het huis van Nelson Mandela. In precies 221 seconden stonden wij weer buiten waarna er nog wat kleine souvenirs gekocht werden voor het thuisfront reden wij weer terug naar het hotel in Sandton, Joburg. Daar aangekomen moesten wij ons fysiek en mentaal voorbereiden voor onze 9 uur durende bus rit naar, de aan de kust liggende stad, Durban - in de provincie Kwazulu Natal (KZN). De dag werd afgesloten met een goed evaluatie gesprek onder het genot van een koude Black Label (biermerk). De maandag was inmiddels al aangebroken, maar er waren nog zat nachturen over om ons op te laden voor onze inmiddels derde werkweek. Geslaagde dag! Dank gaat uit naar de dagvoorzitter, Alexander – Top jongen!


Maandag 13 april (Emma)
Na een hele lange busrit naar Durban kwamen we aan in het hotel. Aangezien we pas rond 02.00 uur aankwamen was het een kort nachtje, maar niks is lekkerder wakker worden dan het geruis van de golven de achtergrond.. Gelukkig bleek ook dat ze in het Tropicana hotel wel begrijpen hoe een ontbijt eruit hoort te zien, eindelijk iets anders dan alleen maar misselijkmakende eieren of roze yoghurt in de ochtend.
Een week of 2 voordat we naar Zuid-Afrika vertrokken was al duidelijk dat niemand echt veel te zoeken had in Durban. In de sectoren waarin wij onderzoek doen zijn maar weinig bedrijven hier gevestigd. Wel betekende dit dat we tijd genoeg hadden om Skype interviews in te plannen met alle bedrijven die we niet hadden kunnen spreken in Johannesburg of Pretoria. Jammer genoeg ging dit niet hoe het had moeten gaan, want de WiFi was weer bepaald niet om over naar huis te schrijven. Als resultaat heeft iedereen flink wat airtime weg gebeld, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na een productieve dag was er gelukkig nog tijd voor een duik in de oceaan, waarna we met de groep uit eten gingen. Op dit moment was niemand zich er nog van bewust wat er gaande was in Durban, en hoe gevaarlijk het eigenlijk was. Dit is dan ook de enige avond dat we zijn gaan lopen naar het restaurant, wat achteraf gebleken niet zo slim was. Gelukkig was het eten lekker en het uitzicht mooi, want we zaten te eten op zo’n 100 meter hoogte. Toen iedereen weer veilig thuis was doken we vroeg ons bed in, om eens een keer een nachtje van iets meer dan 5 uurtjes te maken.

Dinsdag 14 april (Ken)
Blog 14-04-15 (Ken)
Dit was een wat onrustige dag voor iedereen. De dag dat er in Durban rellen uitbraken tegen de immigranten. Het gebeurde zo’n twee of drie straten achter ons hotel, maar toch merkte we er niet zoveel van. Zo af en toe hoorden wij sirenes, maar dat hoor je wel vaker. Iedereen was lekker aan het werk in de business lounge en ik besloot even een pauze te nemen. Eventjes de televisie aanzetten en zoeken naar een nieuwszender. Toen wist ik pas dat er rellen waren uitgebroken in Durban vlakbij ons hotel. Er werd ons aangeraden om niet buiten het hotel te gaan als dat niet nodig is. Bijna niemand had afspraken ingepland staan buiten het hotel, dus dat scheelde. Tijdens het werken in de business lounge viel de stroom uit er na een tijdje uit. Verzekering verwisselen, hit the switch en we hebben we stroom zou je denken. Nee hoor, niet in Zuid-Afrika. Er bestaat hier het fenomeen ‘load-shedding’, oftewel gereguleerde stroomuitval in verschillende delen van de stad om de energievraag aan te kunnen. Dit was bij ons bekend, maar we hadden hier nog niet mee te maken gehad. Werken achter de laptop werd een strijd tegen de accu en de hitte. Naar de supermarkt gaan om lunch te halen was niet mogelijk en je mocht ook niet vanwege de rellen die ondertussen nog aan de gang waren. Het werd dus in het hotel lunchen in de Clippers Bar. Geen stroom, geen telefoonnetwerk, geen Wi-Fi (Bas zonder Wi-Fi is Bas zonder leven), geen airco, geen lift, geen koeling en ga zo maar door. Hoe lang dit zou duren was ook nog onduidelijk. Heb je geluk duurt het een uur of twee en heb je geen geluk dan heb je de hele dag geen stroom. Om twaalf uur in de middag, twee uur na het begin van de load-shedding, hoorde ik een motor draaien en voelde ik een briesje wind van de airco. We hadden weer stroom! Prioriteit één: stekker claimen om je laptop op te laden. Als dagvoorzitter regel je een restaurant waar iedereen heen kan om te dineren, maar de groepjes ging ieder zijn/haar eigen weg dus was het voor mij niet nodig. Zelf had ik met mijn onderzoeksgroep een bijeenkomst in de botanische tuin van Durban (echt heel mooi), waar Dr. Tobias Bischof-Niemz (wat een held) zijn studie over de kosten en baten van duurzame energie voor Zuid-Afrika presenteerde. Dit was echt een inspirerende en verduidelijkende presentatie, die ik niet had willen missen. De dag werd afgesloten met enkele biertjes de man in de Clippers Bar in het hotel om de eindafrekening van kamer 712 (Combe/Lam) verder op te krikken.


Woensdag 15 april (Bas)
Na de eerste zonnige dagen van Durban heeft het goed weer ons in de steek gelaten en deed het strand van Durban ons denken aan Zandvoort in Nederland. Een grijze grauwe hemel, met woeste golven en een verlaten strand. Gezien de rumoeren van de rellen tussen Zuid-Afrikanen en Nigerianen was het onrustig in de stad, maar deze gebeurtenissen hebben ons hotel niet bereikt. Wel zijn wij slachtoffer geworden van de shed loading, waarbij twee uur lang alle elektriciteit in de stad is afgesloten. Deze taferelen maakten ons duidelijk dat wij in een derdewereld land zijn.
Na een onstuimige werkdag en een korte deelnemersvergadering was het tijd voor de eerste mannen- en vrouwenavond van het ARP 2015. Als gehele groep vertrokken wij naar Sun Coast City, het Las Vegas van Durban. Na aankomst zijn de groepen uiteen gegaan waar de vrouwen chique gedineerd hebben in de Havanna Grill & Wine bar, en de mannen naar het steakhouse Spurs zijn gegaan voor steak, bier en Champions League voetbal. Na een vermakelijke wedstrijd, steak met gratis bier, shots bij elk doelpunt en meerdere dozijnen met halve liters bier zijn de mannen vertrokken naar Club Vaca Matta waar we weer samen zouden komen met de vrouwen, die aan de cocktails waren. Na de spaghetti benen de vrijheid te hebben gegeven werd rond middernacht weer het hotel opgezocht.

Donderdag 16 april (Bas)
Na een wat korte nacht, werd zoals gebruikelijk weer om 07.30 het ontbijt aangedaan. Vandaag stonden weer de nodige afspraken vast, en werd er een rustige avond gepland.
Vanwege het aanhoudende rumoer in Durban (en Johannesburg) werd er in Durban een vredesmars gehouden door de plaatselijke overheid. Dit had impact op ons onderzoek aangezien grote delen van de stad slecht bereikbaar waren. Afspraken werden verzet, en werk werd verricht in het hotel. Nog steeds zijn wij niet aanraking gekomen met de onrust, dus geen zorgen voor het thuisfront in Nederland.
De avond heeft de groep zich verplaatst naar de Havana Club waar een divers scala aan eten kon worden genuttigd, en de loungebar gelegenheid gaf voor een cocktail na het eten. Gezien de vermoeidheid werd het hotel weer vroeg opgezocht, en er nog een enkeling een drankje deed in de lobby bar. Iedereen ging op tijd naar bed, want het weekend staat weer bijna voor de deur.