Down met ARP

Na bijna drie weken vol met afspraken, interviews uitwerken, voorzitters-vergaderingen, penningmeesters-vergaderingen, commissie-vergaderingen, teammeetings, diepte-interviews, bedrijfsbezoeken, zakenlunches, feedbacksessies, bellen, e-mailen, faxen, skypen en ga zo maar door, was een dagje vrijwilligerswerk voor velen een welkome afwisseling. De eerste momenten van deze zonovergoten ochtend werden door velen gebruikt om het laatste restje van hun roes uit te slapen in de taxi (‘gelukkig, er staat file’). De verjaardag van Ryan is naar verwachting natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gegaan, maar daar over meer in de blog van woensdag.
Bij aankomst in de Hutong van bestemming (Oude Chinese volksbuurt) werden we zo enthousiast verwelkomd door de bewoners (trainees) van het huis, dat zelfs Emiel Ratelband er nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Na een korte presentatie, waarin er veel verteld werd over het project (http://www.gzhl.org) en de georganiseerde activiteiten, begon het programma van de dag met een voorstelling van de trainees. Men kan zich voorstellen dat het doen van de polonaise, samen met zeer enthousiaste Chinese verstandelijk gehandicapten, in een Hutong, met een kater, menig ARP’er in een staat van verwarring deed verkeren. Na een kort moment van gewenning begon iedereen echter in te zien dat het eigenlijk wel heel erg leuk was. Vooral de uitdrukkingen van oprecht geluk op de gezichten van de trainees spraken boekdelen. De vraag blijft natuurlijk hoe er in de rest van China met dit soort handicaps om wordt gegaan. Het feit dat de overheid dit soort projecten niet subsidieert, laat weinig ter verbeelding over. Hopelijk wordt hier in het nieuwe 5-jarenplan (2011 – 2015) meer aandacht aan besteed. De focus van dit plan ligt immers op sociale harmonie.
Enfin, deze prachtige dag mocht natuurlijk niet voorbij gaan zonder een bezoek aan een van de stadsparken van Beijing. Na een korte busreis streken we neer op een pleintje in het park waar we ons als een stel ongeleide projectielen vermaakten met het gooien van waterbalonnen, het spelen van badminton zonder shuttle, het doelloos weg poeieren van verschillende soorten ballen en nog veel meer. Menig omstander heeft zich waarschijnlijk kostelijk vermaakt met de idiote capriolen die er tijdens deze sportsessie werden uitgehaald. En dan heb ik het over de ARP’ers, niet over de trainees. Als kers op de taart van deze geslaagde ochtend/middag ontdekten we dat via het park een hoger gelegen tempel konden bereiken. Na een korte klim keken we zowaar uit over hele verboden stad. Een aangename verassing, aangezien we weinig tijd hebben om ons te wagen aan de vele toeristische trekpleisters van deze historische stad.
Eenmaal terug in het hotel koos menigeen eieren voor zijn geld en maakte van de paar uurtjes tussen het project en het eten gebruik om de energielevels aan te vullen. Dat was wel nodig, want wat ga je eten als je in Peking bent……..? Juist, Pekingeend. En niet zomaar pekingeend, de BESTE Pekingeend van Peking welteverstaan!