Daar komt de aap uit de mouw...

Vandaag was de laatste dag waarop we Shanghai door de ogen van een onderzoeker konden waarnemen. Na enkele vroege ochtendafspraken was het rond 12 uur tijd voor een twee uur durende busreis naar het bedrijfsbezoek aan Vopak. Vopak is wereldwijde marktleider in opslag van chemicaliën, (vloeibaar gemaakte) gassen en olieproducten. Youri en Tim zijn vanuit een afspraak op een universiteit ten zuiden van Shanghai per taxi afgereisd naar Vopak. De universiteit maakt deel uit van een groot complex. Aan de linkerkant van een anderhalve kilometer lange weg staan zeven verschillende universiteiten terwijl zich aan de rechterkant vier rijen dik de studentendorms bevinden. Tijdens de middagpauze werd pas duidelijk wat het verschil in aantal is tussen 23.000 studenten op de Vrije Universiteit in Amsterdam en de ruim 100.000 studenten op het Chinese universiteitencomplex. Het krioelde kleine, vaak opvallend geklede Chinese studenten rondom de vele goedkope eetgelegenheden. Ook de haardracht was zacht gezegd opvallend te noemen, het Amerikaanse tieneridool Justin Bieber zou er jaloers op zijn.

Eenmaal allemaal aangekomen bij Vopak gelegen op het indrukwekkende ‘Shanghai Chemical Industrial Park’, kon de laatste gezamenlijke activiteit van Shanghai van start gaan. We kregen uitleg over de beveiligingsmaatregelen en de logistieke invoer-, opslag- en uitvoerprocessen. Ondanks de zeer charismatische presentatie van de managing director van Vopak Shanghai, werd al gauw duidelijk dat de inspanningen van de afgelopen week zijn tol begon te eisen. Hier en daar deden enkelen tevergeefs verwoede pogingen knikkebollen tegen te gaan door herhaaldelijk te verzitten en slokken water te nemen. Het einde van de geweldige ervaringen van afgelopen week werd dan ook in de bus gevierd met een flinke middagdut, die de nodige vermakelijke kiekjes opleverden.

Rond 8 uur had iedereen voldoende kracht verzameld om met honger en een goede dosis weekendgevoel het veel belovende avondprogramma in te gaan. Er ontstonden vier groepen die ieder ergens anders gingen eten. Het merendeel van de ARP-ers at bij een voor toeristen moeilijk te vinden Sichuan restaurant nabij Nanjing Road, de drukste winkelstraat van Shanghai. De notoire scherpe smaken van de Sichuan keuken is bij uitstek een geschikt middel tegen de verkoudheid waar veel van de ARP-ers mee kampen. Pakweg tien minuten na de bestelling van maar liefst elf verschillende gerechten werd Ryan gevraagd in een plastic tas te kijken om zijn bestelling te beoordelen. Ryan sloeg stijl achterover bij het aanzien van de inhoud van de plastic tas. Met een fel zwiepende staart en klapperende kieuwen trachtte ‘Johnny’, een grote witvis, Ryan ervan te overtuigen hem niet op te eten. Wederom tien minuten later dreef Johnny in de soep. Slechts negen euro armer bewoog ieder zich met een goed gevulde maag en een rood hoofd door een hete-peper-contest richting de volgende bestemming: de Vue Bar. Deze zeker niet onaardige kroeg is bestempeld als één van ’s werelds mooiste bars. Vanaf een onoverdekt gedeelte van de 33ste verdieping van een luxe hotel kijk je uit over de Huangpu rivier die het overweldigende zaken district Pudong scheidt van de rest van Shanghai met als front de statige oeverpromenade de Bund. Een saillant detail is dat het glas dat als hek dient net tot je middel komt. Als het je allemaal even te veel wordt bestaat er de mogelijkheid gebruik te maken van een van de vele ligbedden of in een jacuzzi te ontspannen met een veel te dure cocktail.

De avond werd besloten in een nachtclub, wat wederom een groot schouwspel was van bizarre toestanden. Zo zagen we Tim die besprongen werd door een aap, jonglerende en vuurspuwende flair bartenders en ontzettend veel dronken en slapende Chinezen. Kortom: Just another night in Shanghai! Niet waar Maaike?