Oh Oh Hangzhou

Zoals Just erg bekwaam in geuren en kleuren had beschreven hoe wij genoten van onze vrijdagavond. Wat voor vele ook een mooie afsluiting was dat wij ons realiseerden dat er geen wekker gezet moest worden op zaterdagochtend aangezien we pas 1 uur moesten verzamelen! Dit was een aangename verrassing ten opzichte van de half 8 ontbijt elke dag, sommigen van ons besloten de ochtend te shoppen en anderen schrokken wakker toen het ineens kwart voor 1 was. Onze gids, Edwin, constateerde erg goed na het zien van ons hoofden dat het een leuke avond was geweest. Vervolgens gingen we op pad naar de Liuhe Pagode aan een rivier, waar jaarlijks een tsunami plaatsvindt en al 20.000 doden zijn gevallen. De oude pagode (toren) was zo’n 10 etages hoog en ondanks goede hoop had deze helaas geen lift. Dit hield ons als die-hard ARP’ers uiteraard niet tegen om de alcohol er op de vele traptreden uit te zweten. Na de toren vertrokken we naar een groene thee plantage, waar we van een echte thee-professor les kregen in de groene thee-kunst. Volgens vele had deze professor ook een minor in marketing/sales, want na haar presentatie hadden we flink wat Yuan’s aan Emperor’s groene thee uitgegeven. We kwamen er overigens later achter dat deze zelfde thee 8 euro per glas was in ons hotel. Door de grote hoeveelheid aan antioxidanten in de groene thee voelde iedereen zich een stuk fitter en besloten we met ze alle de bergen te beklimmen waar de groene thee gekweekt werd. Sam voelde zich in no time thuis en bewoog zich als een echte Chinese theeblaadjes-plukker tussen de rangen. Voor Maaike was dit klim avontuur wat minder plezant, die verzwikte haar enkel waardoor zij de rest van het weekend met enigszins dikke enkel rond liep.

Van al dit lichamelijk werk hadden we erg trek gekregen, gelukkig had onze gids geregeld dat er een Kantonese maaltijd voor ons klaar stond. Hier kregen we weer diverse hapjes, waaronder eenden tong en kwal dat de potentie van mannen aanzienlijk dient te verhogen. Vooral Ryan genoot in volle tuigen van deze maaltijd, aangezien zijn bord eruit zag als een slagveld. Na de maaltijd stond er een lichtshow op het programma waar wij het verhaal over de slangenvrouw van Hangzhou te horen kregen, aangezien de (erg mooie) liederen in het Chinees waren begrepen wij er niet veel van. Op basis van onze observatie ging het als volgt: De gevangen slangenvrouw wordt bevrijd en wordt verliefd op een man, ze wordt boos op de man en verlaat hem, ze vergeet haar gele paraplu, de man probeert de rest van de show haar te vinden om de paraplu terug te geven.
Na dit emotionele schouwspel kwamen we terug in ons hotel, waar Floor en Susanne er achter kwamen dat Chinezen een pijnkreet als Au ook begrijpen tijdens hun massage. De helft van de groep had nog niet al hun kruid verschoten en besloot wederom van de uitgaansgelegenheden van Hangzhou te gaan genieten. Na de eerste club 5 euro voor een biertje te moeten betalen troffen we een club aan die een bordje hadden hangen met 10 euro onbeperkt drank. Het Chinese management keek redelijk zuur toen een stel Nederlandse jongeren volop van dit aanbod aan het genieten waren, immers missen wij niet een drank-enzym zoals de Aziaten. In deze club vond een van ons liefde in een Chinese jonge dame, echter had onze gids ons gewaarschuwd dat er veel vrouwen van lichte zeden te vinden waren. Om dit soort ongepastheden uit te sluiten besloot deze individu dit maar op een subtiele wijze aan haar na te vragen, niet nadenkend wat de emotionele gevolgen zouden zijn wanneer dit een normaal meisje zou zijn. Toen het laatste deel van de groep naar huis wilde gaan kwam tot iedereens verbazing ineens Hugo aanlopen, die schijnbaar twee uur lang met een Nederlander over het leven had gepraat. Waarna iedereen om 4 uur zijn weg naar bed gevonden had.

Zondag was het weer tijd voor ons om terug te gaan naar Shanghai, maar niet voordat we naar de tempel waren gegaan. Op deze mooi Boeddhistische plek begon het voor het eerst sinds onze aankomst te regenen, gelukkig snelden vele Chinezen naar ons toe om paraplu’s voor 1 euro te verkopen. Vanwege het weer hadden we een verder bezoek aan het Venetië van China helaas moeten annuleren. Als lunch stond er ordinair snack-voer op het programma namelijk KFC, voor vele was dit een fijne afwisseling na een week Oosters eten. Na deze schrans partij kon iedereen kon even de ogen laten rusten tijdens de 2 uur terugrijden in de bus. Eenmaal aangekomen in Shanghai, mocht iedereen weer zijn hotelkamer in waar verder van de rust genoten werd.