Even relativeren...
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Amsterdam Research Project
23 April 2009 | Indonesië, Batavia
Beste lezers,
Hierbij een ietwat negatief verhaal van een normaal altijd zo positief ingesteld persoon. Ik wil kort de keerzijde beschrijven van zaken doen in Indonesië. Op het moment van schrijven zit ik met Patrick op weg naar onze afspraak in de taxi. Dat we vast staan in de file verbaast ons niets meer. Dat onze taxi chauffeur ons met een glimlach op z’n gezicht de verkeerde kant op stuurt ook niet. (Zelfs niet als we na 2 uur rondrijden het hotel weer in zicht krijgen!!!) Wat op dit moment ons het meest raakt is de regen die op dit moment met bakken uit de leg valt. Dat maakt deze toch al grauwe, vieze stad, nog grauwer. De bedelende kinderen aan het taxiraam lijken nog onschuldiger en kwetsbaarder dat we even overwegen 2 lieve schattige hummeltjes van de straat te plukken en ze te ontvoeren naar ons hotel…
Wat ook niet meewerkt is dat ons halve team op de ziekenboeg ligt. Het medisch team neemt het woord medisch op dit moment wel zeer letterlijk…. Eén lichtpuntje: we kunnen straks wel citeren uit eigen ervaring hoe een ziekenhuis er van binnen uit ziet en hoe het medisch stelsel in de praktijk werkt. Het blijkt hoe belangrijk netwerken en het opbouwen van een vertrouwensband is. Wat zouden wij moeten zonder de opbeurende smsjes van Dr. Tebet en de bezoekjes van de Global Docters aan ons hotel.
In een land waar nog zoveel ongelijkheid is, in een land waar nog veel werk te verzetten valt, is het enige wat telt een glimlach! (soms zelfs tot het irritante toe). Ook de gastvrijheid en de bereidwilligheid van mensen om ons te helpen met ons onderzoek is enorm! Misschien dat wij hier nog wat van kunnen leren in Nederland. Hieraan denkend komt zowaar onze eindbestemming in zicht, is het gestopt met regenen en horen we van het thuisfront dat het met de ziekenboeg al aan de betere hand is! En zowaar keert de glimlach die zojuist even ver te zoeken was weer terug op mijn gezicht. Ik besef me plotseling dat mijn negatief begonnen blog eigenlijk helemaal niet zo negatief is…...
Gelukkig maar, want met dit blog is het tevens tijd om afscheid te nemen van Jakarta, en het zou zonde zijn dit niet in positieve stijl af te sluiten. Het waren 2 mooie, intensieve, enerverende en indrukwekkende weken! Ik kan zeggen dat alle indrukken toch zeker wat met je doen…… Vanavond zullen we nog eenmaal gaan genieten van alles wat Jakarta te bieden heeft. We zullen eerst dineren in een traditioneel, authentiek restaurant. Hierna zal de avond vervolgd worden op een dakterras waar we nog eenmaal over Jakarta kunnen uitkijken en onze belevenissen de revue kunnen laten passeren!!
Op naar het volgende avontuur: een weekend cultureel Yogyakarta!
Hierbij een ietwat negatief verhaal van een normaal altijd zo positief ingesteld persoon. Ik wil kort de keerzijde beschrijven van zaken doen in Indonesië. Op het moment van schrijven zit ik met Patrick op weg naar onze afspraak in de taxi. Dat we vast staan in de file verbaast ons niets meer. Dat onze taxi chauffeur ons met een glimlach op z’n gezicht de verkeerde kant op stuurt ook niet. (Zelfs niet als we na 2 uur rondrijden het hotel weer in zicht krijgen!!!) Wat op dit moment ons het meest raakt is de regen die op dit moment met bakken uit de leg valt. Dat maakt deze toch al grauwe, vieze stad, nog grauwer. De bedelende kinderen aan het taxiraam lijken nog onschuldiger en kwetsbaarder dat we even overwegen 2 lieve schattige hummeltjes van de straat te plukken en ze te ontvoeren naar ons hotel…
Wat ook niet meewerkt is dat ons halve team op de ziekenboeg ligt. Het medisch team neemt het woord medisch op dit moment wel zeer letterlijk…. Eén lichtpuntje: we kunnen straks wel citeren uit eigen ervaring hoe een ziekenhuis er van binnen uit ziet en hoe het medisch stelsel in de praktijk werkt. Het blijkt hoe belangrijk netwerken en het opbouwen van een vertrouwensband is. Wat zouden wij moeten zonder de opbeurende smsjes van Dr. Tebet en de bezoekjes van de Global Docters aan ons hotel.
In een land waar nog zoveel ongelijkheid is, in een land waar nog veel werk te verzetten valt, is het enige wat telt een glimlach! (soms zelfs tot het irritante toe). Ook de gastvrijheid en de bereidwilligheid van mensen om ons te helpen met ons onderzoek is enorm! Misschien dat wij hier nog wat van kunnen leren in Nederland. Hieraan denkend komt zowaar onze eindbestemming in zicht, is het gestopt met regenen en horen we van het thuisfront dat het met de ziekenboeg al aan de betere hand is! En zowaar keert de glimlach die zojuist even ver te zoeken was weer terug op mijn gezicht. Ik besef me plotseling dat mijn negatief begonnen blog eigenlijk helemaal niet zo negatief is…...
Gelukkig maar, want met dit blog is het tevens tijd om afscheid te nemen van Jakarta, en het zou zonde zijn dit niet in positieve stijl af te sluiten. Het waren 2 mooie, intensieve, enerverende en indrukwekkende weken! Ik kan zeggen dat alle indrukken toch zeker wat met je doen…… Vanavond zullen we nog eenmaal gaan genieten van alles wat Jakarta te bieden heeft. We zullen eerst dineren in een traditioneel, authentiek restaurant. Hierna zal de avond vervolgd worden op een dakterras waar we nog eenmaal over Jakarta kunnen uitkijken en onze belevenissen de revue kunnen laten passeren!!
Op naar het volgende avontuur: een weekend cultureel Yogyakarta!
-
23 April 2009 - 19:37
Maartje :
Hey lieverd
wat een mooi verhaal! herkenbaar ook wel, laat alles lekker op je afkomen en geniet er vooral van voor je het weet zit je weer in nederland waar soms alles 1 grote grijze massa lijkt ook al schijnt de zon ;)
Veel plezier! dikke kus -
23 April 2009 - 20:02
Sandra:
Ha schat! Inderdaad een mooi verhaal, geniet van het aankomende weekend! enneh.. dat die glimlach aan het einde van het verhaal weer op je gezicht kwam, ik had niet anders verwacht :)
Dikke kus! -
23 April 2009 - 20:58
De.snorre:
Hoi Marieke,
Mooi verhaal, mensen die met weinig tevreden kunnen zijn is iets waar wij hier in Nederland van kunnen leren.
He meid geniet nog maar lekker van de komende tijd en groetjes van ons hier -
25 April 2009 - 10:54
Leo:
Lieve Marieke,
Hier een klein berichtje uit het twellse ik dacht dat jij regen welgewend was het regent hier toch bijna altijd nu is het schitterend weer maar wel erg droog. geniet er nog van gr,Trees en Leo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
