Wakeup call please

Vandaag was onze derde werkdag en iedereen was lekker busy. Nadat we iets vroeger dan gepland uit ons bed werden gebeld (blijkbaar moet je toch echt minstens 5 keer vertellen dat 6:50 ook echt 6:50 betekent en niet 6:42), waren we bijna allemaal op tijd bij het ontbijt. Twee mannen wisten, ondanks de extra vroege wake-up call, toch te laat te komen en dat betekent hier €5,- of ¥35 in de pot. Na het ontbijt ging elk groepje z’n eigen gang, zo hebben twee groepjes een beurs bezocht vandaag en zijn de andere groepen druk bezig geweest met afspraken en het uitwerken van de eerder afgenomen interviews. Helaas hebben we ook de welbekende Chinese smog meegemaakt vandaag, de hele stad was bedolven in een dikke laag smog en met een graadje of 25 is het dan al gauw erg benauwd. Om de dag toch een beetje gezond af te sluiten, hebben sommigen een bezoekje aan de gym in ons hotel gebracht. Anderen hebben zich vermaakt in één van de honderden shoppingmalls die Guangzhou te bieden heeft en kwamen terug met bijna echte sneakers en tassen. Een andere groep heeft het onderzoek voortgezet tijdens het diner en zijn mee uiteten genomen door de bedrijfsman en zijn vrouw.
“Elke dag is anders”, een typische quote van een (oud) ARP’er en wij kunnen dat, na slechts 5 dagen, zeker beamen. De leukste en vreemdste dingen gebeuren, een chaotisch land vergt flexibiliteit en aanpassingsvermogen. We komen steeds beter in die flow en genieten van elkaars verhalen als we ’s avonds moe en voldaan in het hotel aankomen. We hebben nog twee dagen in deze prachtige stad, wie weet wat er nog allemaal gaat gebeuren…