‘Korea is echt heel Koreaans’

Halverwege week 3 zijn we alweer; Seoul loopt op zijn einde en voor deze woensdag staat in de middag een bedrijfsbezoek aan KLM Cargo op het programma. Maar we beginnen de dag natuurlijk zoals gewoonlijk: met een ei, een boterham met jam en de geur van kimchi die de eetlust nog steeds bij ons allen wegneemt. Na deze frisse start een korte briefing van wat iedereen gaat doen deze ochtend. Samen met mijn groepsgenoot Reineke ging ik op stap naar een afspraak hier in de stad bij de Nederlandse ambassede. Alwin verbleef in het Mr. Chereville om de nodige e-mails te versturen en eerdere vergaarde informatie te verwerken. Zoals gezegd, eind van de middag dus strak in pak op weg naar het vliegveld voor het bezoek aan KLM Cargo. Door alle drukte rondom de onderzoeken en de gezelligheid na ‘werktijd’in de avonden, pakt iedereen graag (net als alle Koreanen overigens doen) elke gelegenheid aan om wat bij te slapen. De busrit was hier voor dan ook bij uitstek geschikt! Eenmaal aangekomen bij KLM Cargo werden we uiterst vriendelijk (typerend voor de Koreanen) ontvangen. Rogier van Beugen (Director Korea KLM Cargo) heeft ons goed een kijkje in de keuken gegeven bij KLM Cargo Korea. We kregen een presentatie over het bedrijf maar ook erg leuk om te horen: hij vertelde over zijn ervaringen nu hij al twee jaar hier in Korea werkt. De volgende zin vat zijn ervaringen en ook die van ons tot nu toe het beste samen: ‘Korea is echt heel Koreaans’. De Koreanen houden enorm vast aan hun eigen tradities en gebruiken. Dit zie je terug in de omgang (beleefdheid staat hoog in het vaandel), het eten (Kimchi wordt OVERAL bij geserveerd) en het straatbeeld (om een voorbeeld te noemen: er woont maar een enorm laag aantal expats in Korea vergeleken met andere Aziatische landen). Ook zijn ze enorm beschermend t.o.v. hun eigen economie: 95% van de mobiele telefoons zijn geproduceerd door Samsung of LG. Typerend is ook de formele omgang op het werk, ondergeschikten worden hier tijdens werktijd ook echt als ondergeschikt gezien. De omslag komt na werktijd, wanneer de flessen Soju (Koreaans drankje) op tafel komen en de werknemers, alle rangen en standen door elkaar heen, het met elkaar op het zuipen zetten. Pas op dit soort momenten kan een ondergeschikte kenbaar maken wat hij of zij er nu eigenlijk echt van vindt. Om vervolgens de volgende dag brak (dat wordt dan wel weer geaccepteerd) op het werk te verschijnen.
Grappig om van Rogier van Beugen te horen wat je zelf ook ervaart, nu je even deel uit maakt van het business leven hier in Seoul. Na de presentatie kregen we een korte rondleiding door de loods waar al het cargo naar toe gebracht wordt, gewogen en verpakt wordt, weer gewogen wordt alvorens het na een heleboel checks het vliegtuig in gaat. Nog voor we 1 minuut binnen waren, viel ons meteen 1 ding op: uit de trucks die rondreden galmde de Fur Elise als een soort gameboy geluidje. Wat blijkt, veiligheid staat hier hoog in het vaandel en omdat iedereen zo gefocused aan het werk is kun je gauw ongemerkt onder zo’n vervoerstruck komen. Dus hebben ze de Fur Elise maar erop geprogrammeerd die maar blijft door rinkelen zodra de truck ‘m in zijn achteruit zet. ...Klinkt verstandig maar je kunt je voorstellen dat wij het deuntje al na 10 minuten niet meer uit ons hoofd kregen.
Na deze interessante dag gingen we naar een Italiaans restaurantje toe in Gangnam (buurt waar ons hotel staat). Hier konden de boys, zo blij als kleine kinderen, lekker van een goede steak smullen en konden de dames losgaan op de toetjes! De avond was natuurlijk niet compleet zonder deze af te sluiten in onze ‘stamkroeg’met pitchers: ook dit moest Anita natuurlijk meemaken. Dit keer zonder een potje juffen maar wederom erg gezellig!

Groetjes Jorieke