De eerste echte vrije dag in Seoul

Zondag 11 april, de eerste echte vrije dag in Seoul. Zakelijke updates zijn er daarom niet, dus mij leek het een goed idee om even een culturele update te geven.
Afgelopen week is het Philips onderzoeksteam een aantal dagen naar Jinju (een stad vlak bij Busan) geweest. In deze stad heeft het onderzoeksteam onder andere de universiteit van Jinju bezocht. Het team had al een bepaald beeld gevormd van de universiteit; goede naam, veel agricultuur studenten en vele agricultuur opleidingen. De mening was dus gevormd dat er vele goed opgeleide telers aanwezig zijn in Korea. Nu blijkt dat in Korea het totaal anders werkt dan in Nederland. Studenten doen alles om op een universiteit te komen met een goede reputatie. 80% van alle agricultuur studenten zal nooit in de tuinbouw terecht komen, maar volgen alleen de studie voor de naam van de universiteit. Om namelijk een baan te krijgen bij een bepaald bedrijf is namelijk alleen de reputatie van de universiteit van belang en niet de studie die je hebt gedaan. Anders geformuleerd; je kunt met een ‘plantenopleiding’, zolang je het maar aan een bepaalde universiteit hebt gevolgd, ook een baan krijgen bij Samsung als manager! Gelukkig bestaat de ARP groep wel uit allemaal studenten die hun voor hun opleiding hebben gekozen en daarom ook geïnteresseerd zijn in de studie zelf.
Eten in de metro… Dat doen ze dus niet in Korea. Wij als Hollanders hebben altijd haast en het gebeurt vaak dat wij met een broodje en een koffie in het openbaar vervoer belanden. In Korea hebben ze de keuze; te laat komen of niet eten. Nu heb ik al van een aantal Koreanen gehoord dat eten een minder hoge prioriteit is – daarom zijn ze hier allemaal zo slank. Het is niet dat het is verboden om in de metro te eten. “Je doet het gewoon niet, het is raar”. Een meisje vertelde dat als je een Koreaan bent je overkomt als ‘street trash’ maar als je als westerling eet in de metro het er alleen ontzettend fascinerend uitziet.
De laatste culturele misser (van vandaag) die volgens mij al een paar keer is gemaakt door deelnemers is het betalen met klein geld. In Nederland gebeurt het wel vaak dat je zoveel 5, 10 en 20 centjes heb ‘gespaard’, dat je expres even moeite doet om een groter bedrag (2-4 euro) te betalen met allemaal kleine meuk. Je denkt dat; “dan ben ik er even mooi vanaf”. Nu heb je in Korea de Won (1500 won is 1 euro) en je krijgt relatief vaak muntjes terug als wisselgeld. Nu zaten een aantal meiden bij elkaar in een taxi met heel veel kleingeld en een kwartier de tijd om even uit te zoeken hoeveel precies aanwezig was in ieders portemonnee. De taxichauffeur werd dus betaald met een hand vol met 100 won-muntjes! Door een bepaalde gezichtsuitdrukking, een angstig geluid van de chauffeur werd al snel duidelijk dat het niet heel erg werd gewaardeerd. Het werd dus al volgt even nagevraagd bij een Koreaanse “deden wij wat verkeerd?”. Betalen met kleine muntjes is totaal “NOT DONE”, helemaal niet bij een taxi. Taxichauffeurs huren hun auto’s per uur en volgens Koreanen hebben ze geen tijd om allemaal kleingeld te tellen. Wanneer je dus de taxichauffeur een hand vol met kleine muntjes geeft, moet hij die vervolgens aan zijn vrouw geven (met schaamte) en zijn vrouw kan ze vervolgens niet uitgeven – want dat doe je weer niet. We beloven daarom hierbij plechtig dat wij een taxichauffeur nooit meer zullen betalen met allemaal klein geld. We zullen hooguit er iemand in een winkel mee lastig vallen wanneer we een flesje water willen kopen.

Groetjes Reineke