Been there, done that

Na twee weken van intens genot, inspanning en een milde cultuurshock, is een eind gekomen aan ons verblijf in Sao Paulo. Wat was Sao Paulo voor ons; 23 gretige maar misschien provinciaalse studenten, en 1 door de wol geverfde academische rot, met kreeftkleurige accenten en een afgetekende grijze baard. Sao Paulo was de sprong in het diepe. 22 miljoen mensen die leven, eten, wonen, genieten en ook slapen op straat. Letterlijk.

Ook was Sao Paulo voor ons een culinair hoogstandje, waar de Braziliaanse keuken slechts een klein item op het menu was. We hebben kunnen genieten van Sushi, wat in Opperdoes weinig kans van slagen maakt, we hebben meer vlees gegeten dan de gemiddelde T-Rex, minder groente gegeten dan er op Alaska groeit en met alles net een schepje meer zout dan op Neerlandsche bodem gewend. Her en der werd een biertje dan wel Capirinha geschonken, die volgens traditioneel Braziliaans gebruik nimmer afgeslagen mocht worden; kortom, we waren snel ingeburgerd (wie zegt dat studenten niks kunnen).

Natuurlijk zouden we Sao Paulo niet zonder slag of stoot opgeven. Na 2 weken was dit ons domein, en zouden we van ons laten horen voor we dus bus pakten richting Rio de Janeiro (waar we overigens al een paar dagen zitten – het effect van het afscheid begint imiddels af te dragen). Dus, met 23 studenten, - 3 x Philips (vertrokken naar Porto Alegre) + professionele begeleiding in de vorm van onze nieuwe rots in de branding; Jan Verhoeven, aangeschoven bij een Churrascaria (braziliaans voor ‘overvloed aan vlees’) om vervolgens misbruik te maken van deze zeer goed gefundeerde bodem. Zo gezegd, zo ook gedaan. In club ‘Boogie’ werden op vrijdagavond alle moves uit de kast getrokken en werd hevig geprofiteerd van een ‘kaart’ systeem, waar je dus niet direct hoeft af te rekenen. Handig... De club was een succes, en de band werd nog maar eens versterkt. Na deze afsluiter werd men toch nog maar eens geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Promt werden telefoontjes gepleegd met de IB-groep, opdrachtgevers werden nog een extra weekje onderzoek in rekening gebracht en hoge hakken werden verwijderd om harder te kunnen sprinten.; de rekening moest betaald worden.

Zaterdag om 9 uur schoven we aan bij het ontbijt. Een aantal van ons hadden dit al om 6 uur des morgens genoten, waar voornamelijk misbruik werd gemaakt van de iets te vette ommelette en maagopbrekende koffie. Eigenlijk om 9 uur niet veel anders, hoewel het gesprek toen waarschijnlijk iets minder uitbundig was. Pakken, uitchecken, taxi, plassen, busreis, aankomst in Rio de Janeiro. Wat een stad. De komende week zullen jullie nog veel horen, maar hier een klein voorproefje.

- Hotel; gelegen aan de Copacabana (wie kent niet het prachtige liedje van Barry Manilow), need we say more (1 tip van de sluier; steenworp afstand van strand).
- Activiteit zondag; Futebol (spreek; voetjiebol). Een prachtige derby tussen favorieten Botafogo en Fluminense. Helemaal geweldloos en bijna doelpunt loos, toch een zeer toffe wedstrijd

Tot zover onze afsluiting in Sao Paulo, een stad die van iedereen het hart gestolen heeft en een kleine introductie tot Rio de Janeiro, een stad die we nooit meer achter ons willen laten.

Namens het Amsterdam Research Project 2008, de weekendvoorzitters;

Corstiaan Smit en Eric Tinga