Onderzoek doen in Brazilië
Door: Stella
Blijf op de hoogte en volg Amsterdam Research Project
18 April 2008 | Brazilië, São Paulo
Lieve lezers,
Brazilië is natuurlijk een heel groot land, dus ik wil niet generaliseren. Sao Paulo telt meer inwoners dan Nederland, dus ook hierover durf ik geen algemene stellingen te doen. Wel heb ik de afgelopen twee weken zo mijn eigen voorzichtige conclusies getrokken over hoe zaken doen in Brazilië in zijn werk gaat. Gelukkig blijk ik niet de enige die er zo over denkt, veel andere onderzoeksgroepjes hebben dezelfde opvallende dingen ervaren. Ik wil jullie dit niet onthouden.
Mijn eerste poging in contact te komen met zakelijk Brazilië was vanuit Nederland. Ik wilde graag vastgoedhouders, advocaten en overheden spreken, dus zoals een Hollander dat nou eenmaal aanpakt klom ik in mijn digitale pen en heb ik een dozijn emails verstuurd. Na na een week nogsteeds geen reacties te hebben gehad, heb ik dit kunstje nog maar eens herhaald. Je weet immers nooit of alles wel goed is aangekomen en of je wel het juiste onderwerp hebt ingevuld. Helaas mocht ook poging twee niet baten: tot op de dag van vandaag heb ik op mijn tientallen emails niet 1 reactie gehad.
In Brazilië aangekomen moest er natuurlijk een plan B verzonnen worden. Hoe krijg je het dan wel voor elkaar een afspraak te maken? Het bleek mee te vallen: een telefoontje of een onaangekondigd bezoek bleken wondermiddelen.... als je Portugees spreekt. Als een van de eerste partijen wilden we graag met de gemeente Sao Paulo spreken. Bij bellen hebben we niemand te pakken kunnen krijgen die ons verstond (of wij de ander) dus zijn we op de bonnefooi op pad gegaan. Na tegen 11 mensen ‘fala ingles’ te hebben gezegd, 11 keer ‘no’ gehoord te hebben en 11 keer met handen en voeten uitgelegd te hebben waar we voor kwamen werden we ontvangen door twee mensen die Engels spraken. En toen vielen we alweer in de volgende verbazing: Brazilianen nemen letterlijk ALLE tijd voor je...
Het valt op dat bij bijna elke afspraak wij degene zijn die het einde aangeven. Brazilianen zijn zo aardig en betrokken dat ze je uren lang te woord willen staan, tot dat je alle antwoorden hebt gevonden op je vragen. Wij hebben via de eerste contacten ook een heel netwerk aan mensen ontmoet die ons weer verder aan informatie konden/kunnen helpen. Deze manier van werken is heel ontspannen vergeleken bij de Europese manier, en geeft alle groepjes de tijd de volledige informatie uit iemand te halen.
De relaxte houding van de Brazilianen blijkt niet alleen uit het nemen van genoeg tijd voor vragen. Stiptheid is niet het sterkste punt hier in Sao Paulo... Gisteren morgen hebben we hiervan een aardig voorbeeld ervaren. Om stipt 8.45 waren wij aanwezig in het pand waar we om 9.00 uur een afspraak hadden. Om 9.20 kwam iemand vertellen dat de persoon in kwestie er met een half uurtje wel zou zijn. We hebben dus maar even een rondje door de buurt gelopen, en toen we om 9.40 weer terug kwamen bleek onze gesprekspartner gelukkig gearriveerd. Beleefd vroeg hij ons nogmaals wat we ook al weer kwamen doen. Na een uitleg ging hij het gesprek ‘voorbereiden’. Vanuit de kamer waar we moesten wachten stond hij echter tot 10.00 koffie te drinken en te kletsen met collega’s. No hard feelings hoor, het gesprek verliep verder erg goed en gelukkig nam deze heer net als voor zijn kopje koffie ook voor ons ruim de tijd.
Groetjes,
Stella
Brazilië is natuurlijk een heel groot land, dus ik wil niet generaliseren. Sao Paulo telt meer inwoners dan Nederland, dus ook hierover durf ik geen algemene stellingen te doen. Wel heb ik de afgelopen twee weken zo mijn eigen voorzichtige conclusies getrokken over hoe zaken doen in Brazilië in zijn werk gaat. Gelukkig blijk ik niet de enige die er zo over denkt, veel andere onderzoeksgroepjes hebben dezelfde opvallende dingen ervaren. Ik wil jullie dit niet onthouden.
Mijn eerste poging in contact te komen met zakelijk Brazilië was vanuit Nederland. Ik wilde graag vastgoedhouders, advocaten en overheden spreken, dus zoals een Hollander dat nou eenmaal aanpakt klom ik in mijn digitale pen en heb ik een dozijn emails verstuurd. Na na een week nogsteeds geen reacties te hebben gehad, heb ik dit kunstje nog maar eens herhaald. Je weet immers nooit of alles wel goed is aangekomen en of je wel het juiste onderwerp hebt ingevuld. Helaas mocht ook poging twee niet baten: tot op de dag van vandaag heb ik op mijn tientallen emails niet 1 reactie gehad.
In Brazilië aangekomen moest er natuurlijk een plan B verzonnen worden. Hoe krijg je het dan wel voor elkaar een afspraak te maken? Het bleek mee te vallen: een telefoontje of een onaangekondigd bezoek bleken wondermiddelen.... als je Portugees spreekt. Als een van de eerste partijen wilden we graag met de gemeente Sao Paulo spreken. Bij bellen hebben we niemand te pakken kunnen krijgen die ons verstond (of wij de ander) dus zijn we op de bonnefooi op pad gegaan. Na tegen 11 mensen ‘fala ingles’ te hebben gezegd, 11 keer ‘no’ gehoord te hebben en 11 keer met handen en voeten uitgelegd te hebben waar we voor kwamen werden we ontvangen door twee mensen die Engels spraken. En toen vielen we alweer in de volgende verbazing: Brazilianen nemen letterlijk ALLE tijd voor je...
Het valt op dat bij bijna elke afspraak wij degene zijn die het einde aangeven. Brazilianen zijn zo aardig en betrokken dat ze je uren lang te woord willen staan, tot dat je alle antwoorden hebt gevonden op je vragen. Wij hebben via de eerste contacten ook een heel netwerk aan mensen ontmoet die ons weer verder aan informatie konden/kunnen helpen. Deze manier van werken is heel ontspannen vergeleken bij de Europese manier, en geeft alle groepjes de tijd de volledige informatie uit iemand te halen.
De relaxte houding van de Brazilianen blijkt niet alleen uit het nemen van genoeg tijd voor vragen. Stiptheid is niet het sterkste punt hier in Sao Paulo... Gisteren morgen hebben we hiervan een aardig voorbeeld ervaren. Om stipt 8.45 waren wij aanwezig in het pand waar we om 9.00 uur een afspraak hadden. Om 9.20 kwam iemand vertellen dat de persoon in kwestie er met een half uurtje wel zou zijn. We hebben dus maar even een rondje door de buurt gelopen, en toen we om 9.40 weer terug kwamen bleek onze gesprekspartner gelukkig gearriveerd. Beleefd vroeg hij ons nogmaals wat we ook al weer kwamen doen. Na een uitleg ging hij het gesprek ‘voorbereiden’. Vanuit de kamer waar we moesten wachten stond hij echter tot 10.00 koffie te drinken en te kletsen met collega’s. No hard feelings hoor, het gesprek verliep verder erg goed en gelukkig nam deze heer net als voor zijn kopje koffie ook voor ons ruim de tijd.
Groetjes,
Stella
-
18 April 2008 - 09:30
Colette:
Heee Stel!
Wat fijn dat ze het rustig aan doen daar, als het wachten het maar wel waard is natuurlijk!
Check je mail, want ik heb een je fijn verhaal gestuurd!
Tot horens, ik mis je
kus Co
-
18 April 2008 - 09:49
Leonoor:
Hai!
Wat een heerlijk verhaal om te lezen. Tsja... die Brazilianen zijn dus toch wat anders, dan wij met ons 'druk, drukker, drukst' leventje.
Succes! en geniet van de relaxte tijdsplannig!
x leonoor -
18 April 2008 - 12:56
Fons:
Wat een schitterende ervaring die jullie daar op doen! Zo te lezen staan de adrenalinepompen flink open!
Knuf, Pa -
19 April 2008 - 09:38
Gemma.:
Hoi Stella en de rest.
We kunnen nog een voorbeeld nemen aan de relaxed manier van leven van de Brazilianen.
Groetjes Gemma
-
23 April 2008 - 05:52
Wendy:
Klinkt goed Stella!! Geniet van de sfeer de mensen en het land en tot over een tijdje in NL! Hier durft de lente zich inmiddels ook voorzichtig te laten zien :)
Gr. Wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
