Staying alive

Vandaag (27 april) kan ons eerste dagje in Perinopolis dan eindelijk beginnen. Na de drukke werkweken in Sao Paulo is iedereen wel toe aan een beetje ontspanning. Gelukkig is Perinopolis een ideale uitvalsbasis voor een dosis ontspanning. Ons ‘Poezada’ beschikt over een royaal zwembad en heerlijke hangmatten om een uiltje in te knappen. De eigenaar is een erg vriendelijke Ierse man en hangt samen met een goede vriend van hem, eveneens Iers, de perfecte gastheer uit. Deze goede vriend wijst ons op zijn restaurantje in het centrum van Perinopolis waar gereserveerd wordt voor vanavond. Omdat vandaag onze lieve Roberta jarig is, hebben wij om 00.00 vannacht een drankje gedronken op haar. Enkele uren later ging de wekker al vroeg weer af en moesten wij 09.00 klaar zijn om te vertrekken naar het natuurpark waar wij de dag zou voortzetten. Eenmaal aangekomen op bestemming zagen wij op het eerste gezicht een ander ‘poezada’ (hostel) waar de tour door het natuurgebied mee geregeld was midden in plattelands gebied met wat bos op de achtergrond. Na anderhalve kilometer gelopen te hebben kwamen wij aan bij het bos met enorme bomen en een scala aan, voor ons vreemde, planten en insecten. Zo zijn de mieren een stuk groter en beschikken ze over gigantische nesten hoog in de boom. Na wat dieper het bos ingetrokken te zijn kwamen wij bij een aantal prachtige watervallen. Hierbij kon gezwommen worden, al was de temperatuur van het water iets aan de koude kant (lees: ijskoud). Na vanaf hoog in het bos uitgekeken te hebben op het gebied, trokken wij ons weer terug naar het Poezada dicht bij het bos. Hier stond inmiddels een lunch klaar om over naar huis te schrijven (bij deze). We hebben genoten en al onze buikjes rond gegeten. Hierna was iedereen vrij om te doen wat zij wilden tot 16.00. Een aantal mensen besloten nog wat watervalletjes op te zoeken waar andere liever childen bij het zwembad of in een hangmat. Tegen 16.00 vertrokken wij weer naar ons eigen Poezada. Om 19.00 stond iedereen weer klaar om te vertrekken voor het eten. Maar niet voordat wij even stil stonden bij Roberta haar verjaardag en haar een aantal cadeautjes gaven die haar nog wel even bij zullen blijven. Na een aardig stuk gelopen te hebben kwamen wij eindelijk aan bij het restaurant. Het bleek dat het een soort ‘huiskamer-concept was’, waarbij het restaurant overliep in huis van de eigenaars. De huiselijke sfeer en de kwaliteit van het eten deden helaas niet af aan het feit dat het wachten op het eten wel erg lang duurde. De kok was naar alle waarschijnlijkheid niet berekend op 26 man. Ondanks de situatie wist de ARP groep er wederom een gezellige avond van te maken. Na het eten liepen wij terug naar het straatje met vele barretjes en terrasjes. Onderweg kwamen wij een auto tegen die keihard het nummer’ Staying alive’ van de Bee Gees afspeelde. Spontaan als wij zijn begonnen wij op de stoep onze dansmoves te showen, waarbij de man en vrouw in de auto plots hun auto parkeerden en mee begonnen te dansen. Een erg bijzondere en spontane ervaring. Hierna deden sommigen van ons nog een drankje, anderen gingen dansen in een lokale bar en weer anderen besloten hun bed op te zoeken in voorbereiding op de volgende dag. In afwisseling op de dagelijkse blogs nog een extra sectie deze keer met een aantal wist-u-datjes over het Portugees dat wij na 4 weken hebben ontwikkeld; Wist u dat…
- Bon dia, Bontardji, Boa noite, Desculpa en Obrigada toch wel de meest gebruikte Portugese woorden binnen het ARP zijn?
- Deze woorden op willekeurige momenten en contexten uit de kast worden getrokken?
- Deze woorden vaak ook tegen niet-Portugees sprekende personen worden gebruikt?
- De meeste vragen gesteld door ons op straat bestaan uit ‘desculpa’ één woord en een vraagteken? (bijvoorbeeld; Desculpa, sanitarios (WC)? Desculpa, metro (metro)?
- Er dan wel netjes obrigada(bedankt) achteraan gezegd word?

Obrigada, Boa noite!