Van Aardappel tot ShenZhen

Vandaag is alweer de laatste dag in Beijing. Vanavond vertrekken we richting Shenzhen, in het zuiden van China. Natuurlijk moet er vandaag ook gewerkt worden. Zelf zijn wij vandaag naar een aardappelbeurs geweest om een man te ontmoeten die veel weet van de voedselmarkt in China. Dit was een fantastische ervaring op zich. Er waren aardappels zo groot als een voetbal te zien. Nederland was natuurlijk alom vertegenwoordigd op deze beurs, dus we hebben met flink wat Nederlandse aardappeltoppers de hand geschud.

Voor andere groepen was de laatste dag in Beijing een uitgesproken gelegenheid om nog een laatste keer Peking eend te eten tijdens de lunch. In totaal heeft het ARP drie van deze eenden weg weten te werken tijdens de lunch. Helaas leidde dit ook tot harde confrontaties voor sommige ARP-ers die na het kijken in de spiegel opeens wat extra kilo’s aan hun lijf zagen kleven. Dit zorgde ervoor dat iemand spontaan tegen zijn spiegelbeeld riep dat hij nu moest stoppen met dik worden!

Rond vier uur was het tijd om te verzamelen voor de bus richting het vliegveld. Aangezien iedereen al rond drie uur in het hotel terug was, kon er nog een klein beetje worden ontspannen voor de reis. Waar sommigen relaxed nog even buiten van een biertje en muziekje aan het genieten waren, viel voor anderen dit afscheid zwaarder. Met name Andries had moeite om zijn tranen te bedwingen toen hij zijn nieuwe Chinese liefde –met wie hij menig nacht diepe gesprekken heeft gevoerd– moest uitzwaaien.

Het verzamelen voor de bus verliep soepel, en voordat we het wisten reden we richting het vliegveld. Helaas zat het verkeer tegen, dus kwamen we alsnog vrij laat aan. De volgende uitdaging was het inchecken. Er is maar 20 kilo bagage toegestaan op binnenlandse vluchten, en volgens sommigen in deze groep is dat werkelijk mensonterend. Ook Tim stond een grote verassing te wachten op het vliegveld, aangezien zijn koffer opeens zes kilo zwaarder was dan in het hotel. Wie er zes kilo aan spullen in zijn koffer probeerde mee te smokkelen is nog steeds niet duidelijk maar hij moest er wel gewoon voor betalen. Dit ging overigens ook niet makkelijk, we moesten naar een andere balie toe om te betalen. Daar moesten er eerst vier briefjes worden uitgeschreven en gestempeld worden voordat je kon betalen. Nadat dit gebeurd was konden we drie van de vier briefjes weer inleveren bij de check-in balie. Eén ding is duidelijk, in China hoeft niemand zonder baan te zitten.

De security check was de volgende stap. Hier worden er ook aparte maatstaven op nagehouden. Het is niet toegestaan om meer dan één stuk handbagage mee te nemen. Toch werd er totaal niet moeilijk gedaan over een gitaar en dansende ezel als extra bagage. Een aansteker was echter uit den boze. Mijn tas is twee keer doorzocht omdat ik er één bij mij had. Toen we hier eenmaal doorheen waren hebben we snel een hapje gegeten om vervolgens richting de gate te lopen.

Voordat we opstegen heeft Sam de stewardess nog wijsgemaakt dat Joop vader der ARP kinderen is, aangezien hij van alle 17 aanwezige ARP’ers in het vliegtuig de vader zou zijn. Tijdens de vlucht zijn we naar achteren gelopen om een gesprekje aan te knopen met de stewardessen, die dat erg leuk vonden. We mochten zelf drinken naar onze groep brengen en achterin zitten. Natuurlijk was de gitaar niet voor niets het vliegtuig ingegaan, dus werd er nog even een mile high concert gegeven voor de stewardessen. Hierdoor ging de vlucht al snel voorbij, en voordat we het wisten zaten we alweer in de bus richting het hotel in Shenzhen.

Het hotel is beter dan het voorgaande hotel. De kamers zijn mooi en gelukkig voorzien van airco, aangezien het hier ’s nachts nog steeds 25 graden is. We zullen hier maar kort verblijven aangezien we dit weekend naar Yangshou gaan voor een ontspanningsweekend, maar daarover later meer.