Sushi-trein en privé-chauffeurs
Door: Jurian Stevens
Blijf op de hoogte en volg Amsterdam Research Project
10 April 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
De inpulsen die je normaal op een dag krijgt in Nederland, worden normaal beantwoord door Nederlandse reacties. Als je rond 1800 uur thuis komt in je huisje in Amsterdam loop je de deur uit en ga je naar de appie. Zodra je je moet verplaatsen in Nederland als student pak je je fiets of stap je in lijn 5.
Dat gaat hier in Kuala Lumpur net iets anders. De vraag: "Wie heeft er trek" wordt na 2 weken Kuala Lumpur automatisch beantwoord door 15 minuten later te verzamelen aan de sushi-trein of aan de teppanyaki-plaat.
Op zich is dit niet geheel onbekend in Nederland, alleen het feit dat je je hier binnen een uur zo vol kan eten dat je je buurman niet meer kan zien vanwege de hoge stapels gekleurde borden waar nog een restje soyasaus op licht is toch net iets anders. Helemaal als je je aan het eind van deze (vr)eet partij richting de kassa rolt en daar vervolgens 40 rengit (=8 euro) moet afrekenen is toch wel erg tegenstrijdig met Nederland.
Maar nee het is niet alleen eten en drinken, er wordt nog steeds hard gewerkt. Maar dan nog is dat op een dusdanige manier dat je best wel prettig voelt. Nadat ik met Pieter, Susanne en Rogier vorige week door de General Manager van Port Klang Free Zone (onlangs betrokken bij miljarden schandalen) was uitgenodigd voor een lunch in het beste Seafood restaurant van Klang (en tevens de enigste) werden we gisteren door de General Manager van het grootste scheepvaartbedrijf ontvangen om vervolgens in onze prive taxi van de dag te worden vervoerd richting de volgende General Manager van een multinnational.
Het leven is goed hier. Zaterdag gaat de groep verder richting Indonesie en mag ik met mijn groep een weekje spenderen in Singapore. En ook daar wordt het niet vervelend denk ik!
We keep you posted!
Jurian Stevens
Dat gaat hier in Kuala Lumpur net iets anders. De vraag: "Wie heeft er trek" wordt na 2 weken Kuala Lumpur automatisch beantwoord door 15 minuten later te verzamelen aan de sushi-trein of aan de teppanyaki-plaat.
Op zich is dit niet geheel onbekend in Nederland, alleen het feit dat je je hier binnen een uur zo vol kan eten dat je je buurman niet meer kan zien vanwege de hoge stapels gekleurde borden waar nog een restje soyasaus op licht is toch net iets anders. Helemaal als je je aan het eind van deze (vr)eet partij richting de kassa rolt en daar vervolgens 40 rengit (=8 euro) moet afrekenen is toch wel erg tegenstrijdig met Nederland.
Maar nee het is niet alleen eten en drinken, er wordt nog steeds hard gewerkt. Maar dan nog is dat op een dusdanige manier dat je best wel prettig voelt. Nadat ik met Pieter, Susanne en Rogier vorige week door de General Manager van Port Klang Free Zone (onlangs betrokken bij miljarden schandalen) was uitgenodigd voor een lunch in het beste Seafood restaurant van Klang (en tevens de enigste) werden we gisteren door de General Manager van het grootste scheepvaartbedrijf ontvangen om vervolgens in onze prive taxi van de dag te worden vervoerd richting de volgende General Manager van een multinnational.
Het leven is goed hier. Zaterdag gaat de groep verder richting Indonesie en mag ik met mijn groep een weekje spenderen in Singapore. En ook daar wordt het niet vervelend denk ik!
We keep you posted!
Jurian Stevens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
